εν αρχη...

εν αρχη ήσουν Λόγος
κι ύστερα πάλι γίνηκες Αιτία
σφαίρα
στο υπογάστριο του καλοκαιριου
ξόρκι
στη σκοτεινη πλευρα του φεγγαριου
και στις αλάνες της νύχτας
σκόνη
στην Αρχη μοναχά
ήσουν μερικα γράμματα
λίγα δράμια ψυχης
όσα χρειάζονταν
για να γύρει η ζυγαρια
με τα βαρια τα σύννεφα στ' αντίβαρα
στην αρχή ο Λόγος
μετα η σπίθα
η φλόγα
η Πυρκαγια
στην αρχη η Αιτία
κι έπειτα η σταγόνα
το κύμα
η Άνασσα
κι ο Έρωτας
αχ, ο Έρωτας
δια πυρος
και θαλάσσης
απ' την αρχη ήσουν το Τέλος
κι έπειτα
δεν είχες έπειτα
δεν έχεις
μονάχα Τώρα
τώρα
τώρα που κατάλαβα
πως δεν χρειάζομαι πια αιτίες
μήτε λόγους
κι ούτε στολίδια στα φτωχα μου γράμματα
γιατι όπως κι αν γράψω τ' όνομά σου
πάντα με πέντε βγαίνει
ράθυμο
ακούραστο
ξέσκεπο
ασφυκτικο
ενάλιο
ορεσίβιο
λυτρωτικο
αδάμαστο
ερωτικο
σφαίρα, ξόρκι και σκόνη
όπως και στην αρχη...

για σένα

που ακόμη ψάχνεις να βρεις τ' όνομά σου

μάντεψε πού είναι χαραγμένο...