σέσωκέ με

σώμα γραφίδα, φυλακή, αγρίμι αλαφιασμένο
στο μεσοφόρι του γιαλού μια κόκκινη γραμμή
λιγνό στιλέτο δίκοπο στη ζώνη φορεμένο
κι η φρόνηση πισθάγκωνα δεμένη με σχοινί

είπανε πως του κλήδονα γεννήθηκε το βράδυ
κι είχε στο απανόχειλο το στίγμα της φωτιάς
μπαρκάρισε σα τζόβενο στο μαύρο το καράβι
μάτια μουράγια του καημού και της δαγκωματιάς

τα βράδια ανταμώναμε στης γέφυρας τα ρέλια
και γέρνοντας στην κουπαστή μού' λεγε σιγανα
-μ' αίμα τ' ακριβοπλήρωσα ετούτα τα κουρέλια,
δεν το μπορώ να ντύνομαι με ρούχα στεριανά

κάπου στο τραβερσάρισμα λύθηκε το τιμόνι
και η καδένα στρίγκλισε κι έπεσε στο νερό
"καράβι ακυβέρνητο" το σήμα του μαρκόνη
κι όλο το μαυροκάραβο τραβάει για το χαμό

την είδα που ξελύθηκε και βούτηξε απ' την πλώρη
στρειδώνα στις πατούσες της στα δόντια το σουγια
τι είδε και με λυπήθηκε της συννεφιας η κόρη;
κι έπεσε στο κατόπι μου να κόψει τα θερια

κι εκει το αγριοχάραμα μ' απόθεσε στα βράχια
του κολασμένου η Νέμεση, η πέτρα, η ζαριά
του Έρωτα το φάντασμα με κοίταξε στα μάτια
με φίλησε στο μέτωπο κι έφυγε στο νοτια...