καλαντίσματα

άρχοντες τα πορτόφυλλα
ανοίχτε τα στον ήλιο
να μπούνε μέσα τα παιδια
να σας φιλέψουν γέλιο

τι έχουνε τα πεφτάστερα
και σιγοτραγουδούνε;
μην και τα τρέλανε η νυχτια
με το πολυ το μέλι;

δεν μας ετρέλανε η νυχτια
κι η αυγη η καμαροφρύδα
μον' ήρθαμε στην πόρτα σας
τα κάλαντα να πούμε

να μεταλάβουμε μαζι
πρωτούγεννα κι αγάπη
κι απέ να μας φιλεψετε
ζάχαρη απ την καρδια σας


κυράδες τα σεντούκια σας
χαρίστε τα στους ξένους
και βγείτε στα περβάζια σας
με το φιλι στα χέρια

χρόνια πολλα!

Samba Noir

στ' ασπρόμαυρα
στ' αρνητικα των φιλμ που δεν εμφάνισες ποτε
στο αδιόρατο τεχνούργημα απ' το κρυφο το χάδι
σ' ένα άδειο ποτηράκι διάφανο
στ' άβαφτα χείλια σου
στο "μ" του μείνε
στη σκόνη που σηκώνεις χορεύοντας
δυο νότες πάνω
δυό κάτω
στη σιωπη
στο μαυροπίνακα της νύχτας
κρύβονται όλα τα χρώματα που πόθησα ποτε
τα χρώματα, πού'ναι η ψυχη μας μ' άλλα λόγια...

αφορισμοι

μην ταϊζετε την αγάπη σας μονάχοι
μην καλομαθαίνετε την αγάπη σας,
να τρώει μονάχα απ' το δικο σας χέρι
μην την καλοβολεύετε την αγάπη σας
μην την νανουρίζετε με τα γλυκόπικρα παραμύθια της απουσίας
η αγάπη πρέπει να νηστεύει
η αγάπη πρέπει να πεινάει
η αγάπη πρέπει να διψάει το αίμα και τον ιδρώτα
ν' αλυχτάει στ' αδειανο το φεγγάρι
άϋπνη
άσωτη
να καυγαδίζει στις εσχατιες της νύχτας με το φόβο
να γίνεται φόβος
μην την κανακεύετε την αγάπη σας
μην την θρέφετε την αγάπη σας μονάχα με τις αποθυμιες σας
μην την σεργιανάτε σε χρυσο κλουβι
με το παχνι της γεμάτο
μην την καλομαθαίνετε την αγάπη σας
η αγάπη πρέπει να νηστεύει
πρέπει να λαχταράει τη σταγόνα
η αγάπη πρέπει ν' απαιτει
να πεθαίνει
και ν' ανασταίνεται στη στιγμη

μην την καλοταϊζετε την αγάπη με ψέμματα
μην την καλομαθαίνετε την αγάπη σας
γιατι όταν έρθει η ώρα
έτσι καλοζωισμένη
θά 'χει ξεχάσει πια
πώς να σας θρέψει

μικρό

διψα η ψυχη
το σώμα πίνει
μια πετονια
πιάνει έναν ήχο
δολώνει η νύχτα ένα φιλι
κι η μέρα χάνεται
πίσω απ' του έρωτα
τον σκουριασμένο στίχο...

πόντισις