μεταίχμιον

σαν έτοιμοι
περπατήσαμε μαζί τη σανίδα
έφτανε μια μικρή ώθηση
για την απογείωση
πτήση χαμηλή
πάνω απ το κύμα
μην μας χορτάσουν τα σκυλόψαρα
που σουλατσάρουν πεινασμένα
κι εκεί
στην παραμονή της αναχώρησης
θυμήθηκες πού 'χες ξεχάσει το λάδι στη φωτιά
τώρα η άκρια της σανίδας πιο ευρύχωρη
έστησα σκηνή και περιμένω
οι σκύλοι πεινασμένοι
η θάλασσα παρακλητική
ο βυθός προσβάσιμος
μα δεν θα προλάβω να φτάσω
κι αντίδωρο
δε με δίνω σ' αυτούς
κι εσύ
να τηγανίζεις ακόμη, αέναη
κι εγώ
στο μεταίχμιο, ενεός
μυρίζω τα ξεροψημένα σπλάχνα μου
και περιμένω
το ίδιο κι οι σκύλοι
με τα αρχαία ονόματα

...αναδρομες (απ' τα μισοτελειωμένα στα συρτάρια)