της ψυχης

της ψυχης

Ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο....

ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο, με υποβρύχιες ανησυχίες...

Δευτέρα 12 Νοεμβρίου 2018

μεταίχμιον

σαν έτοιμοι
περπατήσαμε μαζί τη σανίδα
έφτανε μια μικρή ώθηση
για την απογείωση
πτήση χαμηλή
πάνω απ το κύμα
μην μας χορτάσουν τα σκυλόψαρα
που σουλατσάρουν πεινασμένα
κι εκεί
στην παραμονή της αναχώρησης
θυμήθηκες πού 'χες ξεχάσει το λάδι στη φωτιά
τώρα η άκρια της σανίδας πιο ευρύχωρη
έστησα σκηνή και περιμένω
οι σκύλοι πεινασμένοι
η θάλασσα παρακλητική
ο βυθός προσβάσιμος
μα δεν θα προλάβω να φτάσω
κι αντίδωρο
δε με δίνω σ' αυτούς
κι εσύ
να τηγανίζεις ακόμη, αέναη
κι εγώ
στο μεταίχμιο, ενεός
μυρίζω τα ξεροψημένα σπλάχνα μου
και περιμένω
το ίδιο κι οι σκύλοι
με τα αρχαία ονόματα



...αναδρομες (απ' τα μισοτελειωμένα στα συρτάρια)



Δεν υπάρχουν σχόλια: