το πουλάκι

σα νυχτοπούλι τριγυρνας
κι όνειρα μου γυρεύεις
κι απέ στο έλα και στο μή
γυμνούλι χουζουρεύεις

φκιάχνει η μοίρα μια φωλια

κι η νύχτα ένα γιορντάνι

κι η αγκαλια γλυκο νερό

να πίνεις να σε γιάνει

κι απάνω στις κορφοπλαγιες

στις μυστικες τις στράτες

φορας του δράκου τα φτερα

στις άσπρες σου τις πλάτες

τρυγας του φεγγαριου το φως

του Ζέφυρου το χάδι 

κι απέ κουρνιάζεις σύγκορμο

στ' αλώνι μου το βράδυ

σε κρύβω απ' τα σύννεφα

μ΄ αρπαχτικά σε βρίσκω

γλυκιά φωτια στα σωθικά

της γρατζουνιας το ρίσκο

κι όσους αγάπησες κρυφα

στης νύχτας τους μπαχτσέδες

τώρα κοιμούνται ανέμελοι

στου ονείρου τους τεκέδες

κι εγω, που σε κανάκεψα

και σ' έκανα δικια μου

σ' απόλυσα ένα πρωι

πού 'ρθα στα σύγκαλά μου