ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο, με υποβρύχιες ανησυχίες...
Όπου τα χρυσόψαρα μπορει να δαγκώσουν σαν καρχαρίες και οι γοργόνες δεν μπορουν τα μακροβούτια...
της ψυχης
Ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο....
Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου 2014
επικίνδυνο φορτίο
φιλι από ζάχαρη
κορμι απ' αλάτι
βλέμα σαν γάτζος ναυτικος
στο στήθος σφηνωμένος
να με κρατάει
ανήμερος σαν πάω να σαλπάρω
κι αν θα λυθω
οι φράχτες σου
τα χέρια
τα μαχαίρια
το μεταξένιο το σχοινι
στην κουπαστη δεμένο
και η γοργόνα ανάσκελα
στα ρεύματα του κόλπου
φιλι από δίκταμο
κορμι από σεντέφι
ματιά ατσάλινο καρφι
στο νου μου καρφωμένο
να με πονάει
ελεύθερος σα νομιστω πως είμαι
κι άμα του πόνου απολυθω
σχοινια και αντιρίδες
οι άγκυρες
κι οι Πύλες σου
σα μπίντες που ριζώσανε
στο μώλο της καρδιας μου
άγρια θερια τα λόγια σου
κι αγγέλοι τα φιλια σου
κι ο Δράκος
να κρυφογελα κρυμμένος στο αμπάρι...
κορμι απ' αλάτι
βλέμα σαν γάτζος ναυτικος
στο στήθος σφηνωμένος
να με κρατάει
ανήμερος σαν πάω να σαλπάρω
κι αν θα λυθω
οι φράχτες σου
τα χέρια
τα μαχαίρια
το μεταξένιο το σχοινι
στην κουπαστη δεμένο
και η γοργόνα ανάσκελα
στα ρεύματα του κόλπου
φιλι από δίκταμο
κορμι από σεντέφι
ματιά ατσάλινο καρφι
στο νου μου καρφωμένο
να με πονάει
ελεύθερος σα νομιστω πως είμαι
κι άμα του πόνου απολυθω
σχοινια και αντιρίδες
οι άγκυρες
κι οι Πύλες σου
σα μπίντες που ριζώσανε
στο μώλο της καρδιας μου
άγρια θερια τα λόγια σου
κι αγγέλοι τα φιλια σου
κι ο Δράκος
να κρυφογελα κρυμμένος στο αμπάρι...
Φλεβάρης 2014
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
6 σχόλια:
Οι Δράκοι έχουνε κύματα
αντί για αίμα στις φλέβες
και πειρατών συνθήματα
γραμμένα στις γαλέρες.
Άνοιξη ζευγαρώνουνε
με Θαλασσών γοργόνες
βυθούς αναστατώνουνε
με πύρινες σταγόνες.
Πάνω στο πλοίο σου αν βρεθεί
Δράκος αγριεμένος
στρίψε τιμόνι και Ψυχή
και τίμησε το Γένος....
{των πειρατών και της Φωτιάς}
Φιλί...
από ~reflection~
μπας και δε με γνώρισες!.....
;-)))))
σιγα μη δεν σε γνώριζα...
δεν περίμενα άλλον να τραγουδάει το Δράκο...
φιλια της φωτιας!
:-))))
Δράκε που στο χαμόγελο τη ρίχνεις την ευθύνη
σημάδι των καιρών κι εσύ κόκκινος σαν κρασί
κράτα καλά τον πόθο σου και πιο καλά την ύλη
που μέσα σου ανεμίζεται του έρωτα η ζωή.
Όταν τις Πύλες μου θα δεις στη σιγαλιά ν’ ανοίγουν
θα κρύψεις το χαμόγελο ασπίδα ιερή
άμαθος θα ’σαι σαν πουλί στην πόλη που σ’ αφήνω
ως νεοσσός ν’ αποζητάς στο βλέμμα μου τροφή...
για να μάθεις να τα περιμένεις όλα... ;)
η συνήθης ύποπτη
:)))
μια ύποπτη ανύποπτη,
στου Δράκου το λημέρι...
τι να ζητα;
τι να φυλα
που ο Δράκος δεν το ξέρει;
που δεν το ματσακόνησε
που δεν το υποφέρει;
που από χειμώνα άνοιξη
και κόντρα καλοκαίρι
πού χει στα χείλη τη φωτια
την ξώβεργα στο χέρι...
για να μάθεις να μην περιμένεις τίποτε από έναν Δράκο...
:)))
άκου νεοσσος ο Αστραποβρόντης...
;)
Δημοσίευση σχολίου