της ψυχης

της ψυχης

Ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο....

ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο, με υποβρύχιες ανησυχίες...

Πέμπτη 17 Απριλίου 2014

Στοιχειό

τρέχει κουτσός ο Πειραιας
κι η Δραπετσώνα κλαίει
η φρεατύδα πείσμωσε
κι η Ζέα πάλι φταίει

το Κερατσίνι μέθυσε
και βρίζει και φουμάρει
και η Καστέλλα ρελαντι
τρικλίζει και ρετάρει

βαρέλια δυο δεν φτούρησαν
κι εφτα δεμάτια χόρτο
κι εγω με την πανσέληνο
σου στέλνω το ραπόρτο

άδεια της πόλης η αγκαλια
κι οι δρόμοι της ρημάδια
λείπεις και με στοιχειώνουνε
του Πειραια τα βράδυα...




απ' τα έξη μικρα λαϊκα
για τον Πειραιά μου...

2 σχόλια:

~reflection~ είπε...

Είναι η Αθήνα και ο Πειραιάς
δύο χούφτες φως
δύο τζούρες σκοτάδι
κι ενός φθόγγου το παράπονο
και στο γύρω γύρω όλοι
πάντα λείπουν τα χωριά,
η επαρχία,
η περιφέρεια...

Όταν η αγκαλιά
δεν τυλίγεται γύρω από την περιφέρεια
ορφανεύουν τα ποιήματα...

;-)

Ανάσταση, εύχομαι...

Ανώνυμος είπε...

Η Φρεατίδα φρένιασε
κι ο Πειραιάς γελάει
μικρή πως τη απέδωσες
δες πως στραβοκοιτάει.
Έσκισε τα ιμάτια
άρπαξε το φεγγάρι
στην κόμη της το στόλισε
ίδιο μαργαριτάρι.
Ρίχνει ένα φέγγος στη νυχτιά
βγες σ’ όνειρο και δες
παίρνει χρώμα και σχήμα
ροζ αιλουροειδές…

:))))))
Χριστός Ανέστη!
Χρόνια Πολλά Ναύτη… Άστρων-ναύτη… :)