εκατόμβη

δεν ξέρω πια τι επέζησε της σφαγης 

τα μάτια θολωμένα
αίμα από χιλιάδες μικρα γράμματα,
σκοτωμένα,

κομμένα απ τις λέξεις τους, 

κατρακυλάνε γυμνούλια στους Καιάδες 

ένοχος -είπα-

και κάπως έτσι έκαψα όλα τα χαρτια 

τώρα αποσβολωμένος 

σκύβω πάνω από μια λευκη σελίδα 

προσπαθώντας να ξεζουμίσω λίγο ακόμη τέλος
-για πες, 

σου περίσσεψε κανένας στίχος; 

για τους έκαψες όλους;

εκατόμβη

στην τελευταία σου εκδρομη

για να ζεστάνεις πρόσκαιρα τις άνοστες κονσέρβες σου

Καλοκαίρι 2011, Πειραιας