Σίβυλλα

κι όταν απόστασε πια
να διαφεντεύει το χέρι, που δάγκωνε,
βυθίστηκε,
αύτανδρη,
στον κυκεώνα
εκστατικη
ηδονικη
γιομάτη από σημάδια τρυφηλά
-δεν έλεγε να κοπάσει η ορμη της-
χάϊδεψε την γάστρα της
και φώναξε
-δεν θ' αγαπήσω άλλον!!!
μα ήταν πια αργα
να κουβαλήσω κείνα τα λόγια
σφηνωμένο στον τρίτο σπόνδυλο της αντοχης
το μαχαίρι
δεν λογάριαζε χρησμους...