ένδοια

η νύχτα σκοτίζει τους δρόμους

λοιδορούν τις σκιες οι ετερόφωτοι

και κάτι χρονικοι προσδιορισμοι με ξεπερνούν ξώφαλτσα

αποχρώσες ελπίδες, 

άχρωμες

λίγη βροχη μ' έκοψε στα δύο

Δεν είσαι εκει που σ' είχα δει

κι αρτύθηκα ένα τελευταίο παράπονο

βαδίζοντας για τα στεγνα ορθρινά ονειροδρόμια

Βλέπεις,

δίχως φιλί δεν σώζεται η νύχτα