requiem of a script

οι φτωχες μου
οι άμαθες οι λέξεις μου
κουτρουβαλουν κατηφόρες
κι ασθμαίνουν στους ανήφορους
κονταροχτυπιούνται
σε σημειώσεις και σε περιθώρια
ζηλεύουν τι όμορφες
τις κομψευόμενες
τις βαθυστόχαστες
χάσκουν
με τα μικρα χάρτινα στόματά τους ανοιχτα
μπροστα σε αλληγορίες
δίπλα σε συνειρμούς και σε μέτρα
αλληλοκοιτάζονται
με τα μικρα όμικρον πού'χουν για ματια
προσπαθώντας μάταια
έννοιες υψηλες
να ερμηνεύσουν
οι μικρες φτωχες μου λέξεις
που αγαπηθήκανε
και που τις μίσησαν
που ανασύρονται
απ το πίσω του μυαλου
σε δυσλεκτικες επαναλήψεις
κι όταν πρέπει να περιγράψουνε
νωχελικα περι άλλων τυρβάζουν
όταν τις χρειάζομαι απελπισμένα
με προδίδουν
χορεύοντας στίχους χυδαίων τραγουδιων
απογυμνωμένες
γράμματα σε σειρες ασυνάρτητες
απόρθητες και πολιορκητικες
αναίσθητες κι αισθαντικες
οι συνειρμένες
οι άμαθες οι λέξεις μου
οι κλεισμένες στις γυάλες με τη φορμόλη
οι κρυμμένες στα πίσω και πάνω ράφια
εκείνες που στερούνται γνώσης
κι είναι άϋλες
διάφανες σαν το παγωμένο νερο του Αχέρωντα
που μέσα του ταξιδεύουν πνιγμένες
κι οι τελευταίες του κόσμου οι Οφηλίες...

φταίω που κυνηγάω τα δύσκολα

και θέλει ζόρι να τα ξετρυπώσω 

απο κει πού'ναι ριζωμένα....

αλλα θα βγουν! είτε θέλουν είτε όχι!