αλαργινο...

κρυφη κραυγη, στη νότα που ανέμισε

στα ύφαλα κρυμμένη μια ανάσα

σ' όσα δεν λέω μια αδιόρατη πληγη

ένα χαμόγελο που τό 'πιασα στα πράσα

πίσω απ' τα δόντια ένα "έλα" που φοβάται

κάτω απ' το κύμα ο βυθος που με καλει

κείνη η νύχτα που κορόϊδεψα το Σύμπαν

έρχεται πίσω να μου πάρει το φιλι

κι αν αλαργέψαμε απ τ' άγρια πελάγη

κι αγαπηθήκαμε στου φλοίσβου τον ρυθμο

στο μαύρο κύμμα θ' ανταμώσουμε ένα βράδυ

γυμνοι απ' τ' άχρηστα, 

εσυ κι εγω....

Ημερολόγιο

τι μαρτυρας άκαρδη πόλη μου;
τι; και με ξεγυμνώνεις
και σημαδευεις ανεξίτηλα το σβέρκο μου
κι αν είναι νά 'ρθεις
κάντο τώρα
πριν σωθούν όλα τα χρώματα
απ' τα νεανικα μας χτίσματα
μόνο μην με φιλήσεις
εκει που με σημάδεψες
κάντο τώρα
γιατι δεν έχω πια
με τι ν' ανταλλάξω τη θλίψη
που μου χαρίζει αυτος ο κόσμος
κάνω απόπειρες
να επανορθώσω τις άδικες αναφορες
στις χειμωνιάτικες προβλέψεις
κορίτσι,
πού 'γινες σκια των μυστικων μου πόθων,
μην γελάστεις
μην γελαστεις νομίζοντας
ότι παράβλεψα την τόση έξαψη
στα πρώτα μας τα βήματα
μέσα απ' τις άγνωστες
κι εντυπωσιακες
ερωτικες μας εντυπώσεις...

Δεκέμβρης 1985

ό αν ακούεις, εί!

τι παράξενη η διαδοχη του χρόνου
έχω μόλις εφτα λεπτα να σου γράψω...
εφτα λεπτά και τριανταένα δευτερόλεπτα...
(θά 'κανε ρίμα από μόνο του)
κι αναρωτιέμαι
πως μπορεις να συμπυκνώσεις τη θάλασσα σ' εφτα λεπτα;
να περπατήσεις στο φρύδι του βουνου;
να τεντώσεις τη χορδη στο τόξο;
να σηκώσεις το πανι;
να τρέξεις κατα 'κει;
τι προλαβαίνεις;
τι ν' αποστάξεις;
να βγει μία σταγόνα
μονάχα μιά
απαύγασμα
πρωτόλειο
ούτε ένα φιλι καλα καλα...
σαν βιαστικη καληνύχτα,
που σε συντροφεύει για νύχτες πολλες
κι ανέχεται τις παλινωδίες σου,
έρχεται μια αύρα
μέσα απ' το όστρακο
που φυλακίζει τις εύθραστες ψυχες μας,
σαν χειροκρότημα...

γράφε μου, νά 'χω να περιμένω

μίλα μου, νά 'χω να τραγουδω

όσο ανασαίνω, θα είμαι εδω...

παλινωδία

- τώρα τι να γράψω;
ρώτησε ο παλιάτσος τον ληστη
- γράψε για τ' όνειρό σου, είπε εκείνος
- μα δεν έχω όνειρα
- θέλεις να κλέψω ένα για σένα;
- θέλω να μου δώσεις πίσω κείνο που μού 'κλεψες...
- αυτο δεν γίνεται, το χάλασα εκείνο, τό 'παιξα και τό 'χασα
- και ποιος το κέρδισε;
- η Θάλασσα
- να πας να την βρεις, να της το κλέψεις πίσω
- τό 'χει κλειδωμένο βαθια, χιλιάδες λεύγες
- να βουτήξεις
- δεν έχω άλλη ανάσα
- τι την έκανες;
- μου την έκλεψε
- ποιός;
- κείνη πού 'χες ζωγραφίσει μέσα στ' όνειρο...