Μαθήματα υποκριτικης

κι αν η ζωη μας

δεν είχε κάτι

που να μετανοιώνουμε

θά 'ταν φριχτα βαρετη

όσο η δικαίωση

ορίζεται απ' τα λάθη μας

είναι ανούσιο

κι ανόητο

να υποκρινόμαστε

πως όλα καλα καμωμένα

πως εκείνο το φύλο

που δεν σηκώσαμε

εκείνη η στροφη που πήραμε

κείνη η κουβέντα

που μας ξέφυγε

σαν αγρίμι

εκείνη η ψυχη

που προσπεράσαμε

το πάθος

που δεν του δοθήκαμε

κατα πως τού 'πρεπε

τα φιλια

που χαρίσαμε άσκοπα

η αγάπη

που ξοδέψαμε

σε χίμαιρες

και κείνη που αρνηθήκαμε

από εγωισμο

ή από ματαιοδοξία

τα ναι

που προδώσαμε

τα όχι

που ξεχάσαμε

όλα καλα

τα λογιάζουμε

και λέμε

"κείνα με φέραν ως εδω"

μα τα σημάδια

στις πατούσες

στα χέρια

στα χείλια

στα σπλάχνα

στη μιλιά

δεν σκαμπάζουν την τέχνη

της υποκριτικης

κι έτσι

αντιπαλεύουμε

τη φυσικη μας μελαγχολία

φροντίζοντας

να τα στιβάζουμε

στ' ανήλιαγα ξέφτια

του μυαλου μας

όπου περιμένουν καρτερικα

άλλη μιάν αυλαία...