ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο, με υποβρύχιες ανησυχίες...
της ψυχης
Τετάρτη 27 Μαρτίου 2013
το μέλι
νά'χα ένα μαχαιράκι
να σε τρύπαγα λιγάκι
να σου κάνω δυό τρυπούλες
σαν της πασχαλιας τις βούλες
νά'χα βρύση από χρυσάφι
στάλα να μην πάει στράφι
να μαζέψω στο βαρέλι
της καρδιάς σου τ' άγριο μέλι
νά'χα δίψα να μερέψω
να το πιω να ξεμπερδέψω
μα για σένα θα τ' αφήσω
να μου το γυρέψεις πίσω
νά'χα κι ένα καθρεφτάκι
που να σού'μοιαζε λιγάκι
να το δεις, να πεθυμήσεις
και το μέλι να ζητήσεις
και το μέλι να ζητήσεις
τελευταίο καιρο γράφω και νιώθω
σα να ταξιδεύω στην περιφέρια ενος κύκλου
ή μιας θύελλας... θα δούμε.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
18 σχόλια:
να γυρέψει .. να πεθυμήσει .. να ζητήσει
ένας κύκλος θυελλώδης
:)
Θύελλας εννοείται..!!
Η έμπνευση είναι δίνη και μονο η οδύνη χαραζει αστραπόφωτες ευθείες και μετα και εναστρες πορείες..
:))
τουλάχιστον NeLa μου,
τουλάχιστον
κι αμην να λέμε :)
Αερικο μου,
τι να πω;
μπορει και να ήρθε η ώρα για μια έναστρη πορεία...
από οδύνες, αστραπες και θύελλες
μαθημένοι είμεθα :)
Δεν είναι κύκλος....
Σπείρα είναι...
Σπείρα και Θύελλα...
και μυρίΖει θηλυκότητα το Κίνητρο...
Εξάλλου έτσι γεννιέται και η ... Ιδέα!...
από μιας Γυναίκας, Θάλασσας πες το, το πέρασμα....
;-)))
Τσιγγάνα εσυ,
μύρισες μέλι και θάλασσα κι είπες: Θηλυκο θά'ναι το πέρασμα...
ε, καλα είπες
τι θά 'τανε;
όσο για τον κύκλο ή την θύελλα
δεν ξέρω στ' αλήθεια
δεν μπορω να προσδιορίσω
κι αυτο είναι περίεργο...
ας είναι
καλο απόγιομα Κάκια μου!
Σου έφερα μία χούφτα μπίλιες. Άμμου. Όσο και αν μαχαιρώσεις το βυθό, δε βγάζει άχνα!
ο βυθος δεν πονάει
πονάει το μαχαίρι όμως
σ' ευχαριστω για τις μπίλιες
τι θα παίξουμε;
:)
τι γλυκο?
ποιο λες άσωτε?
καλησπέρα!
Εγώ πιστεύω ότι ταξιδεύεις
πάνω απ'τον έρωτα μιας γυναίκας
και σε παγιδεύει τόσο γλυκά!
Τα φιλιά μου!
zoyzoy μου,
μακάρι να ήταν έτσι
τουλάχιστον να πω
μακάρι να το ήξερα
η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω στ αλήθεια γύρω ή πάνω από τι ταξιδεύω
τον τελευταίο καιρο
γράφω απ' ανάγκη
από κεκτημένη ταχύτητα;
ουδεν οίδα
μα νιώθω
πως κάτι θα με τραβήξει στην τροχια του
ή στο μάτι ενος κυκλώνα
καλα πού'χω κι εσας
:)
καλο βράδυ!
Να ’χα γη στον ουρανό σου
μια αχτίδα φως δικό σου
να ταξίδευα στο πλοίο
της ψυχής σου αυτό το Θείο.
Να ’χα θάλασσας σημάδια
να γιατρέψω ζωή άδεια
να ’χα όνειρο στο τέλμα
να το ζούσα ως το τέρμα.
Μια στιγμούλα έχω μόνο
σιγοτραγουδάει με πόνο
μα όλο βάζει τα καλά της
όταν έρχεσαι κοντά της
Η πνοή της δυναμώνει
στης Αγάπης το αμόνι
μα όταν φεύγεις μακριά της
σβήνεται όλος της ο χάρτης
κι απομένει στους αιώνες
μια στιγμούλα σε τυφώνες
να γυρεύει ίσκιο δικό σου
χούφτα γης στον ουρανό σου…
:)
Καλημέρα!
κι εγω τι να απαντήσω τώρα καλη μου Μαρία;
μπα, θα το αναρτήσω μόνο του
δικαιωματικα του(το) αξίζει(ς)
τα φιλια μου!
:)
Κάποιες υπάρξεις βρίσκουν τον τρόπο, τον χρόνο, και τον τόπο στη ζωή ακολουθώντας τις πνοές εκείνων που με ακαθόριστη διαδικασία επιλέγουν ως δημιουργούς τους. Ο δημιουργός δεν είναι ποτέ ένας, δεν είναι πάντα δύο. Δεν εμφανίζονται προς αξία εκείνων αλλά προς φανέρωση των αξιών που φέρουν.
Έτσι δεν χρειάζεται να πούμε ή να κάνουμε κάτι γι αυτές, δεν δημιουργήθηκαν για κάτι τέτοιο.
Αρκεί όταν τις ακούμε, τις νιώθουμε και αν καταφέρουμε να φέρουμε τα ιδεώδη τους προς πραγμάτωση.
Σ’ ευχαριστώ!
:)
Φοβερό κείμενο
Gyro
Λάρισα
Μαρία,
Εγω σ' ευχαριστω!
:)
Gyro,
Να είσαι καλα!
χαιρετισμους από Πειραια!
:)
Δημοσίευση σχολίου