ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο, με υποβρύχιες ανησυχίες...
της ψυχης
Δευτέρα 25 Μαρτίου 2013
ακατανόητο
στο ακατανόητο
ακουμπάω τις ελπίδες μου
φοβάμαι
τις μεγάλες λέξεις
τις επικίνδυνες
τις παραχώνω στην ανυπαρξία
στο νεκροζώντανο
φοβάμαι
το φως, που κουβαλάω,
φτιάχνει σκιες
που δεν υπάρχουν
δεν προσπαθω πια να εξηγήσω
μόνο φοβάμαι
κάθε γραμμη και σκαλοπάτι
άλλοτε προς τα πάνω
κι άλλοτε προς τα κάτω
σκοντάφτω
πάνω στις δύσκολες λέξεις
πέφτω και τσακίζομαι
και σπάω
και το φως
στ' ασύλητο σκοτάδι
συνεχίζει
φτιάχνει σκιες
χαστουκίζει καθρέφτες
αποκαλύπτει ρωγμες
πρόστυχο φως της αλήθειας
αν δεν σ' αγαπούσα
τόσο
θα σ' έσβυνα
μισης ανάσας πνοη
ζύγι της αδυναμίας μου
ακατανόητο
θα σε μεταναστεύσω
στις ατέλειωτες μέρες
του νότιου ημισφαίριου
αδρανες
κάτω απ' τον μόνιμο ήλιο
στο ακατανόητο
ν' ακουμπάω τα μάτια μου
στο απλανες
να ταξιδεύω τις σιωπες μου
να ταξιδεύω τις σιωπες μου
τώρα φοβάμαι
όχι για μένα
εμένα
μην τρομάξει κανεις
αυτα παθαίνω με τους σουρεαλιστες
και τις υπέροχες λέξεις τους... :)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
10 σχόλια:
Ποιός να τρομάξει Ναύτη μου;
είναι τόσο μεγάλη η αγάπη για το "πρόστυχο φως της αλήθειας" που δεν υπάρχει τρόμος ή αν υπάρχει, γλυκαίνει ..
:)
Περιπλανήθηκες σε δρόμους
που προσπαθώ να αποτινάξω από το μυαλό μου καιρό τώρα,
και ήταν καθηλωτική η εμπειρία..
Καλό βράδυ φίλε μου!
Στα μεγάλα μεγέθη που φωτογραφίζονται σε μαύρο φόντο Απομόνωσης υπάρχει Φόβος, Ιερός... που προσεύχεται σε διάλεκτο Ψυχής...
Όταν ξεκινάς ταξίδι για κει
πάντα να ξέρεις
αόρατη
είμαι κάπου δίπλα σου........
αχ μωρε NeLa μου,
ξέχασα πόσο μαθημένοι είστε όλοι εσεις οι αγαπημένοι μου λαθρεπιβάτες στους δύσκολους δρόμους και τις αγριεμένες τις θάλασσες
καλο σου βράδυ!
:)
Ανταίε φίλε μου,
μετα φόβου
και πάθους
από τον φόβο χόρτασα
κι άλλον πια δε νογάω
όσο για πάθος;
μη ρωτας
ακόμη κυνηγάω!
αγκάλιασέ τονε το νιό
και μην τον αποδιώχνεις
πώς όσο φόβο αγαπάς
τόσο το πάθος πό'χεις
καλο σου βράδυ!
κόπιασε Λαθρεπιβάτη μου,
μα κι αν το κάλεσμα αρνηθεις
και ξεχαστεις στον ήλιο
μην νοιάζεσαι!
θα σ' έχω εδω
καθρέφτης θά'σαι για να δω
τον ξένο απ' τον φίλο...
καλο βράδυ νεραϊδοχρισμένη!
τώρα που σε ξαναδιαβάζω NeLa μου,
λέω πως, τα δίκια σου έχεις
π' αγαπάς
την πρόστυχη
την σκρόφα
πού 'χει στα σπλάχνα μέσα της
τους μύδρους της αποκοτιας
και των θεων τη στόφα...
:)
εντάξει,
τώρα δεν πρέπει να παραπονιέται κανεις, ε;
:))
:))
Καλή σου νύχτα
Γ.
χμ, τώρα τι να σκαρώσω απο μια απλή καληνύχτα; όχι πείτε μου λαθρεπιβάτες! άδικο...
ή όχι;
γιατι, πότε μια νύχτα είναι καλη;
όταν λαθροκοιμάται
πάνω σε άλικα φιλια;
κι όταν κρυφοθυμάται;
ποιος θα της δώσει μια λαλια;
βάλε φωνη
βάλε φωτια
κι απάνω σ' όνειρα πλατια
αν την ξαπλώσει μια σαϊτιά
τίποτε δεν φοβάται!
Τέτοια σου νύχτα! ;)
Δημοσίευση σχολίου