ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο, με υποβρύχιες ανησυχίες...
Όπου τα χρυσόψαρα μπορει να δαγκώσουν σαν καρχαρίες και οι γοργόνες δεν μπορουν τα μακροβούτια...
της ψυχης
Ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο....
Σάββατο 4 Μαΐου 2013
μεταίχμιο
η πόρτα δεν είχε κλειδαρια
μήτε μεντεσέδες
δεν άνοιγε
μήτε έκλεινε
ήταν εκει
ή δεν ήταν
την έβλεπε κανεις
ή όχι
στημένη στο μεταίχμιο
καθένας την λογάριαζε
όπως μπορούσε
μπες
βγες
μα μονάχα
όποιος κουβαλούσε μέσα του τη σπίθα
μπορούσε να περάσει το κατώφλι
και κατα πώς του έπρεπε
ανοιγόταν στ' ανοιχτα
ή σκήνωνε
σ' αμουδερη αγκαλια
και στην δίδυμη μετώπη
απ' όπου κι αν το κοιτούσες
ένα ξόρκι
με πέντε γράμματα...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
6 σχόλια:
αναρωτιεμαι ποιος μπορεσε να το σπασει.. εμπνευστηκα.. θα ξαναγυρισω..
ps. ακομα περιμενω
Τέλειο!
Καλή Ανάσταση ναυτάκι,
με Αγάπη! :)
Να πω Χρόνια Πολλά;
Θα πω.. :]
Και θα πω επίσης πως αυτές οι λέξεις θα μου άρεσαν πολύ ντυμένες μουσική...
ειδικά αυτό το ξόρκι με τα πέντε γράμματα...
ναί, διάβαζα και άκουγα μουσική..
καλησπέρα Σειρήνα,
το ξόρκι αυτο δεν είναι για να σπάσει
προστατεύει όσους περνουν την πόρτα
και την κρατάει ανοιχτή...
πάντα να έχεις έμπνευση!
εδω θα είμαστε
δεν θα περιμένεις για πολυ :)
Χριστος Ανέστη
μ' όνειρα αναστημένα
για όλους!
καλησπέρα φλασάκι μου!
είναι που έχεις τη μουσικη μέσα σου Εκείνη :)
καλησπέρα!
Δημοσίευση σχολίου