το βουνο

"για να δεις μακρυα,

πρέπει ν' ανέβεις σ' ένα βουνο",

σκέφτηκε ο άντρας,

δρόμο επήρε

και δρόμο άφησε

κι έφτασε στην κορφη

κι από κει

κοίταξε πέρα

κι είδε πια τον ανοιχτο ορίζοντα
μα ξαφνικα
κει κάτω απ' όπου ξεκίνησε

το καράβι ξεμακραίνει!

έμεινε για μια στιγμη

εκει

ακίνητος

κι αποσβολωμένος

σαν τον Ξέρξη

σε πέτρινο θρόνο

κι όσο κι αν φώναζε

κανεις πια δεν τον άκουγε

εκείνος στο ζενιθ

μα κάτω εκει

το καράβι να φεύγει

και τότε

μιά που κατάλαβε

και μιά που πήδηξε απ' την άκρια του βράχου

να φτάσει στη θάλασσα γρηγορότερα

κι εκει εναέρια

τον χαράκωσε ο ήλιος στο νεύρο του ματιου
έτσι

που κάθε πρωι

ξυπναει με το ίδιο όνειρο

να του θυμίζει

πως τα μάτια της ψυχης

δεν χρειάζονται οπτικο πεδίο

για να δούνε καθαρα...