ποιηματάκι

πάλι μονάχος μου τη νύχτα την περνω
και από πάνω μου χιλιάδες αστεράκια
κουράστηκα ερήμην σου ξανα ν' αναζητω
τη λίγη δόση αγάπης σου με μπόλικα παγάκια

πάλι ξημέρωσε χωρις να κοιμηθω
έχω καφε αλλά τελειώσαν τα τσιγάρα

έμαθα πλάϊ σου με τα μισα να ζω

μισά φιλιά, μισή αγκαλια, μα μπόλικη λαχτάρα

πάλι σου γράφω, μήπως κάποτε τα δεις

με την ψευδαίσθηση πως είναι ραβασάκια

κι αν θα ρωτήσεις, το γνωρίζει ο καθείς

ακόμη το ουίσκυ μου το πίνω με παγάκια

αφού τελείωσα κι αυτο, μετα από κάμποσες δεκαετίες

υπάρχει ελπίδα... :)