Οδύσσεια

αποχωρω μεσίστιος
στον υπερσυντέλικο του αφουγκράζομαι
σ' άφησα σε μιαν οκτάβα
κρυμμένη
άσπιλη
πρωτόγεννη
χωρις αρχη
χωρις λήξη
πότε στους αόριστους
πότε στους μέλλοντες
με εισητήριο ενεστώτος
gratis
στην γαλαρία
εκει σε πρωτάκουσα
με τα σμπαρλιασμένα μου τύμπανα
-τι αποτρόπαια Μαινάδα, σκέφτηκα,
η Μνημοσύνη η Αφροδίσια
ἄνδρα μοι ἔννεπε, μοῦσα, πολύτροπον
φτεροκοπούσανε οι λέξεις
κι ο χορος
εν χορδαίς
μια μπάντα
να παρατείνει τον νόστο
ξαναγυρνω
κάθε τόσα χρόνια
πάντα μεσίστιος
αμαθης
χωρις φώτα
χωρίς νύχτα
χωρις πόλεμο
μονάχα με το ίδιο αγκάθι
στο υπερώον της ύπαρξης:
μέμνητ ̓ Ὀδυσῆος;