επιρρήματα

σώθηκαν τα κάποτε
τα τώρα ασθμαίνουν στις ανηφοριές
τα αύριο αντιπαλεύουν τους ονειροκρίτες
στα ποτέ χορταίνω δίψα
ξαπλωμένος στους χρονικους προσδιορισμους
νηστεύω τ' απαραίτητα
δυό φιλια
μιά Παρασκευη απόγευμα
τ' ανοιχτό πουκάμισο
μια καλοκαιρινη φούστα
το χέρι σου στον ώμο μου
το χέρι μου στη μέση σου
το γλυκο κρασι
μιαν υπόσχεση
όλα μετέωρα
ανάμεσα στα επιρρήματα
αναβλύζουν μισή λαχτάρα