της ψυχης

της ψυχης

Ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο....

ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο, με υποβρύχιες ανησυχίες...

Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου 2020

de yure

εκει που ρίξαμε άγκυρα
έχασα τη φωνή μου
πα στη σκαλιέρα άφησα
όνομα και φυλή

τι μου χρωστούσε η κόλαση
κι αντάμωσες μαζί μου;
και μού 'ταξες περίπολο
σ' όνειρα αβαθη

μισοσβησμένο μ' έβρηκες
μα δες με! λαμπαδιάζω
πεινάει η νύχτα το φιλι
σχολάνε οι φυλακές

τούτο το μπάρκο τ' άλικο
στα σωθικα μου βάζω
κι οι μέρες οι κατοπινες
ας είναι οι δικαστες

δικές σου όλες οι ριπές
κόκκινες και γαλάζιες
σημάδια απ' άλλες εποχές
-πού 'ρχονται- θαλασσιές

τι κι αν βαθια με πότισαν
η αρμύρα κι οι μουράβιες
σταβέντο μεσοπέλαγα
κι ανάβουν οι φωτιες









Δεν υπάρχουν σχόλια: