της ψυχης

της ψυχης

Ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο....

ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο, με υποβρύχιες ανησυχίες...

Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2020

προς άγραν θέρους

πόσο φως
περίσευε πίσω απ' όσα δεν λέγαμε
κι εσυ
μυρίζεις σαν αργοπορημένος Μάης
σαν σε φιλάει η νύχτα στο λαιμο
εγω ζηλεύω
άχραντο της ψυχης το τρόφιμο
θέριεψε
και ρίζωσε
στις επάλξεις
δεν μιλάω πια γι αγάπες παλιες
ανατριχιάζει ο σουγιας στην τσέπη
και θέλω να σε κλέψω απ' την αρχη
χωρις ενδοιασμους
χωρίς όπλα και πανοπλίες
γυμνος και βαφτισμένος τις αλήθειες
που τόσο απαρνηθήκαμε
πότισε το περιβόλι με χρώματα
κι εγω θα σου θερίσω καλοκαίρια...