ευφορία

τις προάλλες,

βαφτίστηκα στα μάτια σου

κι απόμεινα χωρίς όνομα

μα με περίσσια επίθετα

τις βραδιες που δεν έχω ήχο

μου μοιάζει πιο προσηνής η ευδαιμονία,

μα κι όταν λείπει

έμαθα να την εφευρίσκω 

ψηλαφώντας τις αντιρρήσεις μας

εν χορδαίς

δεν έχω σκοπό να επαναληφθω

-αγαπώντας όπως άλλοτε-

αργει η Άνοιξη

κι άεργο το Καλοκαίρι 

-στο μεταξύ-

συνομωτουν τα εύφορα υποκοριστικα

κι έτσι

καταμεσις Φθινόπωρο-Χειμώνα

-δεν έχει σημασία-

βρίσκουν οι βροχες 

το σποράκι 

σφηνωμένο σε αργιλώδες υπόστρωμα

θαλερό και ανυπόμονο