θυμάμαι,
που περπάταγαν στα μάτια της
δυό τρεις θάλασσες
κι άλλες τόσες σπίθες
κυνηγιώντουσαν στις παρυφες της ίριδας
που μαύρη, σαν το κάρβουνο,
ταλαντεύονταν
ανάμεσα στο ναι και στο όχι
δεν μου απαντούσε ποτέ
κι έπρεπε -αν κι άμαθος-
να ξεδιακρίνω κατα πού να κοιτάξω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου