ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο, με υποβρύχιες ανησυχίες...
της ψυχης
Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου 2011
επιμύθιον
καλημέρα
η προηγούμενη ανάρτηση του Ενυδρείου θα είναι και η τελευταία
στην αρχη, ήθελα να ανεβάσω κείμενα και στίχους που είχα γράψει και έλπιζα να μην να τους ανεβάσω ποτε
έπειτα σκάρωσα κάτι άλλα φαντασμαγορικα
γεμάτα πάθος και διάφορα άλλα πιασάρικα συστατικα...
ούτε κι αυτα
δεν έχουν πια ούτε καλλιτεχνικη αξία
κάπως έτσι κλείνει ένας κύκλος
ένας κύκλος που άνοιξε απλα και έτσι του πρέπει να ολοκληρωθει
ή μάλλον, να κλείσει...
δεν επιζητω και δεν αποζητω τίποτε
και όχι, δεν θα το κατεβάσω όπως λογάριαζα να κάνω μια στιγμη
θα μείνει εδω
να θυμίζει τι πρέπει να ξεχάσω και τι έχω να θυμάμαι
ούτε εγκαταλείπω τη blogόσφαιρα
δεν μπορω να χάσω όλους εσας που τόσο τ αγαπήσατε
και τόσο μου δώσατε (χωρις να το καταλαβαίνετε οι πιο πολλοι) ενέργεια να συνεχίζω
θα παραμείνω δίπλα
στο μουσικο δελφίνι
να τα λέμε πιο χαλαρα
με μουσικη και κανένα τραγούδι άντε και να γράφουμε και καμμια φιλοσοφία
το Ενυδρείον δεν έχει πια λόγο ύπαρξης
ραντεβου λοιπον δίπλα
με τα φιλια μου
και την αγάπη μου
σας ευχαριστω όλους (ακόμη και τους ανώνυμους....)
:)
η προηγούμενη ανάρτηση του Ενυδρείου θα είναι και η τελευταία
στην αρχη, ήθελα να ανεβάσω κείμενα και στίχους που είχα γράψει και έλπιζα να μην να τους ανεβάσω ποτε
έπειτα σκάρωσα κάτι άλλα φαντασμαγορικα
γεμάτα πάθος και διάφορα άλλα πιασάρικα συστατικα...
ούτε κι αυτα
δεν έχουν πια ούτε καλλιτεχνικη αξία
κάπως έτσι κλείνει ένας κύκλος
ένας κύκλος που άνοιξε απλα και έτσι του πρέπει να ολοκληρωθει
ή μάλλον, να κλείσει...
δεν επιζητω και δεν αποζητω τίποτε
και όχι, δεν θα το κατεβάσω όπως λογάριαζα να κάνω μια στιγμη
θα μείνει εδω
να θυμίζει τι πρέπει να ξεχάσω και τι έχω να θυμάμαι
ούτε εγκαταλείπω τη blogόσφαιρα
δεν μπορω να χάσω όλους εσας που τόσο τ αγαπήσατε
και τόσο μου δώσατε (χωρις να το καταλαβαίνετε οι πιο πολλοι) ενέργεια να συνεχίζω
θα παραμείνω δίπλα
στο μουσικο δελφίνι
να τα λέμε πιο χαλαρα
με μουσικη και κανένα τραγούδι άντε και να γράφουμε και καμμια φιλοσοφία
το Ενυδρείον δεν έχει πια λόγο ύπαρξης
ραντεβου λοιπον δίπλα
με τα φιλια μου
και την αγάπη μου
σας ευχαριστω όλους (ακόμη και τους ανώνυμους....)
:)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
26 σχόλια:
ξημερώματα
με θέα το ανοιχτο πέλαγος
με πλήρη διάυγεια
εύχομαι τα χρυσόψαρα ν αντέξουνε στην ανοιχτη θάλασσα
:)
Του τρατολόγου τον καημό, του ναύτη την ορφάνια
του καραβιού που κάθισε την πλώρη τη σπασμένη
Τις ξεβαμένες στάμπες μου πούχα για περηφάνεια
για σένα, που σαλπάρισες, γολέτα αρματωμένη.
Τι να σου τάξω ατίθασο παιδί να σε κρατήσω
Παρηγοριά μου ο σάκος μου, σ' Αμερική κι Ασία
Σύρμα που εκόπηκε στα δυο και πως να το ματίσω;
Κατακαημένε, η θάλασσα μισάει την προδοσία.
Ακυβέρνητο καράβι στη μάυρη θάλασσα
του διαδικτύου; ΛΟχι βέβαια...Επέστρεφε και γράφε οποτε έχεια έμπευση και αν εχεις..
Καλημέρες πολλές..:))
hey ναυτάκι,
καλημέρα! :)
να κάνεις ό,τι εσύ νομίζεις,
εμένα μου αρκεί που δεν θα το κλείσεις..
υπάρχει κι ένα δικό μου κομμάτι μέσα εδώ, πραγματικά έτσι νιώθω..
όπως κι εσύ λες ένα ταξιδάκι είναι
και ίσως θελήσεις να γυρίσεις..
να υπάρχει το λιμανάκι όπως το άφησες εδώ
το Ενυδρείο είναι το μπλογκ της καρδιάς μας κι έτσι θα μείνει!
και ό,τι δημοσίευσες εδώ ήταν τόσο δυνατό, ατόφιο, αυθεντικό
που σίγουρα του άξιζε ακόμα παραπάνω από την αφεντιά μας :)
σε ευχαριστώ από καρδιας γι αυτό.
Μην σταματήσεις να γράφεις όμως.
για το δελφινάκι μέσα σου ;)
όσο για τα χρυσόψαρα, πότε ήταν χρυσόψαρα;
κι αν ήταν, τα εκπάιδευσες
δελφινάκια να είναι στην ψυχή
γι αυτό και σου ζητάν ανοιχτές θάλασσες από καιρό..
το αγαπάω το δελφίνι,
από την πρώτη στιγμή,
φυσικά και θα τα λέμε εκεί :)
φιλί και αγκαλιά
για το δρόμο :))
Κύκλοι ανοίγουν και κλείνουν συνέχεια.
Άλλοι είναι ομόκεντροι μεταξύ τους και άλλοι εφάπτονται. Άλλοι ανήκουν σε διαφορετικά επίπεδα.
Καλά κάνεις και δεν το κατεβάζεις.
Μπορεί και να το ξαναπιάσεις, μπορεί και όχι. Δεν έχει πίεση.
Μήπως μεροκάματο έβγαζες;
Φιλιά!
Γλυκό μου παιδί..Υπαρχει μια φωνή που πάντα μας ειδοποιεί για το τέλος-το οποιο τέλος. Ασφαλως και δεν πρόκειται να χαθούμε,κι ασφαλώς δεν πρεπει να σβησεις την σελίδα .
Αστην εκει να χασκει αμεριμνη. Νομιζω κάποια στιγμή η σελίδα αυτή θα γραψει την δική της αυτοβιογραφία.
και μην ξεχνας βέβαια πως κανενα τελος δεν ερχεται με αδεια χέρια..
Διαφωνώ, αλλά σεβομαι την αποφαση σου!
Και χαιρομαι που δεν θα το κλείσεις, γιατί ομολογώ πως δεν τα εχω διαβασει όλα σου τα ωραια και καποιο βραδυ σκοπευω να χαλαρωσω με ενα ποτηρι κρασι και τους στιχους σου!
Τώρα αν χρυσόψαρα είμαστε οι αναγνώστες σου θα πω ότι κινδυνεύουμε χωρίς τη ζεστασιά και τη φροντίδα σου στο ενυδρείο!
Λέω να το καθαρίσεις να το φροντίσεις και να μας ξαναμαζέψεις σύντομα γιατί θ'αγριέψουμε :))
Τα θαλασσινά μου φιλιά:))
ΟΧΙ!
ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΤΕΞΟΥΝΕ.
Θεωρώ ότι το Ενυδρείο ήταν ένας τρόπος να σου θυμίζει τη στεριά. Να σε ενώνει μαζί της. Η δική σου βούληση και επιθυμία όμως έχει σημασία...
Μη ξεχνάς να αναπνέεις κάτω ή επάνω απο το νερό ναύτη...Καλά ταξίδια
πάμε και δίπλα .. τι πειράζει .. δελφίνι κι αυτό του ναύτη ..
:))
ΑΕΡΙΚΟ,
δεν περίμενα κάτι άλλο απο σένα
απ'το να βρεις ακριβως το στόχο εννοω...
καλησπέρα σου συνταξιδιώτισα!
:)
Φλασάκι μου καλημέρα,
δεν κάνω αυτο που νομίζω
κάνω αυτο που νιώθω...
πάντα αυτο κάνω
το ενυδρείο το κουβαλάω μέσα μου
άρα δεν μπορει να χαθει
όπως κι όλοι όσοι το αγαπήσανε κουβαλάνε κι ένα κομμάτι του
κι είναι και κομμάτια του...
αυτη τη στιγμη λοιπον δεν μπορω πια να γράφω έτσι
δεν έχω άλλη ψυχη να καταθέσω
που πήγε;
δεν έχει σημασία
αν βρεθει πάλι στη θέση της ίσως να ξαναρχίσω τα ταξίδια
προς το παρον
ταξίδι αναψυχης...
;)
τα χρυσόψαρα;
υπάρχουν χρυσόψαρα εδω;;;
μπα...
καλο βράδυ!
AnD,
μεροκάματο είπες;
δεν είσαι και πολυ μακρυα...
όχι φυσικα, δεν ήταν μεροκάματο
ήταν όμως τροφη...
σημαντικότερο...
:)
Τάκη καλησπέρα,
αυτο το "γλυκο" και το "παιδι" οξύμορα είναι...
αλλα κρατάω τη διάθεση...
το ξέρω για το τέλος
κάποτε είπε κάποιος το τέλος χωρίς τέλος, τα έχω δει από κοντα τα δώρα του...
καλο σου βράδυ
Coulita μου,
δεν λειτουργω με αποφάσεις πάντα
με παρορμήσεις ναι
άλλωστε πρέπει να είναι εμφανες πια
να χαλαρώσεις!
Νησιώτισσα, θαλασσινη zoyzoy,
όχι, σεις είστε λαθρεπιβάτες στα ταξίδια των χρυσόψαρων
λαθρεπιβάτες μαζι μου
κι εγω τελικα λαθρεπιβάτης ήμουν
ίσως γι αυτο σας λογαριάζω αδέρφια μου...
:)
Mak.,
εσυ είσαι ανθεκτικο πλάσμα
δεν ανησυχω για σένα
:)
kovo_vlotes,
δεν έχω πρόβλημα με τα μαρκοβούτια....
:)
meggie
:)
Έχε γεια καλό μου ενυδρείο με τα γλυκά νερά σου...
Μόνο ναύτη, να θυμάσαι που και που να μας αφήνεις να κολυμπάμε στη θάλασσα που έχεις μέσα σου...έτσι για να γευόμαστε τη παρόρμηση της φύσης σου...
Καλά ταξίδια καπετάνιε!
καλημέρα roundel,
ίσως να ξεκινήσω κάτι καινούργιο
δεν ξέρω
προς το παρον το ενυδρείο έκλεισε ένα κύκλο...
σ ευχαριστω για την παρέα!
Πρώτα με μαθαίνεις κολύμπι στ'ανοιχτα
και έπειτα στερεύεις τους Ωκεανούς σου......
πες μου..
τώρα τι μου μένει?....
κολύμπι ξέρεις αφ'εαυτου σου Κάκια
εγω δεν σου έμαθα κάτι
άντε να σού'δειξα κάνα πέλαγο που δεν είχες ξαναδει, κι αν...
πάντα θα έχεις το κολύμπι...
καλησπέρα
Στο Blogger Από Απριλίου 2010
hah :)
να πω δε θα μου λείψεις;δε θα το πω.
να πω δε θα περνάω να σε «βλέπω»;μπα,ούτε αυτό.αφού ξέρω ότι θα ρχομαι.
θα σου πω ότι με βοήθησες σε μια κρίσιμη στιγμή,μου δειξες το δρόμο.με έβαλες σε σκέψεις και τελικά νίκησες.πέρασε το δικό σου,και ευτυχώς που έγινε έτσι,γιατί άλλαξε η ζωή μου.
όπως και να χει,σ ευχαριστώ για όλα.καλή συνέχεια εδώ,εκεί,παντού.
afroO...
σε φιλω καλο μου
κι ένα μεγάλο χαμόγελο για σένα μόνο
να προσέχεις!
Δημοσίευση σχολίου