της ψυχης

της ψυχης

Ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο....

ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο, με υποβρύχιες ανησυχίες...

Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2011

"επιτύμβιον"

πιο πολυ
νοσταλγω την ελπίδα μου
πιο πολυ είναι το "στοίχημα"
που μου λείπει
περισσότερο
νοσταλγω τ'όνειρο
πιο πολυ κι απ τις στιγμες
όχι γιατι τόσο ήταν, έτσι κι αλλιως,
μα γι αυτο που ήταν
νοσταλγω την υπόσχεση
όχι κείνη,
ή όποια άλλη δόθηκε,
εκείνη την ανείπωτη
εκείνη που δεν μεγάλωσε τόσο
που να μάθει να περπατάει μονάχη της
κι έτσι δεν κατάφερε να με προλάβει
πιο πολυ νοσταλγω την ελπίδα
ακόμη και την αμφιβολία
πώς μπορει να μου φτάνει ένα;
την ασυμβίβαστη μάχη μέσα μου
τη νίκη της αβεβαιότητας
εφήμερη
κι έπειτα την αέναη πάλη
με τα σημάδια
με τις Κασσάνδρες
έλεγα
-θ'αλλάξει ο καιρος
μα ξεροκέφαλα κινούσα ίσια στο μάτι
καμμια φορα απλα στεκόμουν ακίνητος
έλεγα πως φτάνει
πως αρκει η απονενοημένη παλληκαρια
γιατι περνάει από πάνω μου
κι από μέσα μου
το κύμα
κι ο αέρας
έλεγα πως αρκούσε να είμαι εκει
όταν το ξέσπασμα κοπάσει
γιατι πιο πολυ θα μου έλειπε η ελπίδα
θα μπορούσα
να καβαλήσω το κύμα
να σηκώσω πανι με τον αέρα πρύμα
μα κι όσες τό'κανα
μ'έφερε πίσω ένα τραγούδι
ή ένα κλάμμα
ή το πού'χα περίτεχνα ξεχάσει να λύσω το σχοινι
και πάλι εκει
μ'ένα πείσμα αρχέγονο
ακατανόητο
ατελέσφορο
γατζωμένος στο "στοίχημα"
αποφασισμένος να το κερδίσω με το δικο μου τρόπο
χωρις να κλέψω
χωρις κρυμμένα χαρτια...
θα μου λείψει τ'όνειρο
μα όλο αυτο το πάλεμα
μ'έκανε ώρες ώρες
να χάνω απ τα μάτια την πορεία
όχι
αυτο δεν θα μου λείψει...
τ'όνειρο, ναι
ύπνος
σε δωμάτιο επαρχιακου ξενοδοχείου
το δεξι μάγουλο στο μαξιλάρι
τα δάχτυλα τ'αριστερου χεριου μικρη γροθια
κάτω απ το σαγόνι
το δεξί χέρι ριγμένο έξω απ τα σκεπάσματα
ανάσα ρυθμικη
αδιόρατη μουσικη
μυρωδια παρουσίας
κι απουσίας
τ'όνειρο
περισπούδαστη ελλεγεία αμετροέπειας
κατρακυλάνε λέξεις ακατάληπτες
απ το μυαλο μου
χορεύουνε λίγο στον ουρανίσκο
ταξιδεύουνε μαζι με τον καπνο του τσιγάρου
σχήματα
ορνιθοσκαλίσματα
στο περιθώριο των χαρτιων
θα μου λείψει η μουσικη
η αναζήτηση της ιδανικης νότας
το κλειδι του σολ
ο σπασμένος φάλτσος μετρονόμος μου
ο πρώτος χορος
ο τελευταίος στίχος...
το ενυδρείον όπως του συστήθηκα
νοσταλγω την αίσθηση
την συναίσθηση
όσα δεν πρόλαβα
κι εκείνα που στριμώχτηκαν να βγουν
κι ανόητα έφραξαν την πόρτα
θα μου λείψει τ'όνειρο
κείνο που με τραβούσε απ το χέρι
ή απ το μανίκι
κι επέστρεφα
εδω
κι εκει
κι όπου έπρεπε
έπρεπε...
θα μου λείψει η αιτία

δεν θα μου λείψουν όσα έδωσα
ό,τι απέδωσα
ακόμη κι έτσι
κοιτώντας πίσω
δεν μετανοιώνω
μια και δεν δόθηκαν από χρέος
ούτε κι από ματαιοδοξία
ή από υπολογισμο
αναρωτιέμαι καμμια φορα
αν ήταν όσα μπορεσα
σίγουρα ήταν όσα πρόλαβα
κι ανάβω κι άλλο τσιγάρο
κι ελαφροπατάω στις παλιες μου διαδρομες
και ταξιδεύω σε δρόμους
που με γνωρίζουνε
που ξέρουν τα βήματά μου
τον ήχο που κάνουν τα συγκεκριμένα παπούτσια
το ρυθμο της αναπνοης
τη σκια στο πεζοδρόμιο
και την αντανάκλαση στις βιτρίνες
παραχαϊδεύω τις γωνιές
και το φθαρμένο ξύλο των μπαρ
κι ακούω άλλες μουσικες απ αυτες που παίζονται
κι άλλες που με πάνε σε μέρη που θέλω ν'αποφύγω
θα μου λείψει το άκουσμα του γέλιου
εκείνου του μυστηριακου
του άδολου
του μέσα απ τη ψυχη
δικο μου;
αντήχηση;
ποιος νοιάζεται...;
άλλοτε νοσταλγω
κι άλλα όχι
νοσταλγω, μεγάλη λέξη
μακρόσυρτη σαν ριζίτικος ρυθμος
νόστος
ταξίδι...
αυτο δεν είναι απολογισμός
ούτε και επικήδειος
αυτος ο "τύμβος"
δεν μυρίζει θάνατο
ούτε αποσύνθεση
μονάχα ζωη σηματοδοτει
και μοσχοβολάει θάλασσα
κι αγάπη
όση κι η θάλασσα
κι έτσι θα παραμείνει...






καλα ταξίδια!


.-

28 σχόλια:

Ναύτης είπε...

μη με κατηγορήσετε...
απλα αυτο δεν τ'άντεξα να το αφήσω στα χαμένα...

τίποτε άλλο...

Unknown είπε...

Κρίμα σε μας ..
πολλά θα μείνουν χαμένα ..

.- ε;;
απλά κι εγώ δεν αντέχω να μην αναρωτηθώ το γιατί (εκτός όσων ήδη έχεις αναφέρει)

τα λέμε (όπου κι αν είσαι)

nina είπε...

Θα επιστρέψεις γιατί είναι πολλά εκείνα που δεν θες να πάνε χαμένα, ειδικά το όνειρο, κι εκείνη η ελπίδα και το στοίχημα, που το πας το στοίχημα;
Μια μέρα θα κερδιθεί :)
Ποτέ δεν είναι αργά, μονάχα μερικές φορές είναι λιγάκι νωρίς

~reflection~ είπε...

Η Αρχή Κερδίζει το Στοίχημα...

και η Αρχή έγινε....

φιλί......πρώτο (ακομη)...

flash είπε...

μοσχοβολάει αγάπη,
έχεις δίκιο..
στο είπα, είναι παιδί της καρδιάς το Ενυδρείο!
αν κι εσύ το ξέρεις καλύτερα ;)

καλά ταξίδια στης καρδιάς σου και του νου τ'ανοιχτά!
βίρα τις άγκυρες, βίρα τα πανιά!!!

:)

Ναύτης είπε...

meggie μου,
αυτο μονάχα εγω
κι άλλος ένας
το γνωρίζει...

κι έτσι θα μείνει

σ'ευχαριστω

:)

Ναύτης είπε...

Νίνα,
μπορει νά'ναι νωρις για το στοίχημα
μα είναι πια αργα για μένα
δεν έχει άλλο λάσκο το πανι
κι ο αέρας λυσσομανάει...

καλο ξημέρωμα καλη μου!

Ναύτης είπε...

Κάκια,
δεν έχει αρχη το τελος Ποιήτρια
κι ούτε τέλος το φιλι

καλο ξημέρωμα!

Ναύτης είπε...

Flashάκι μου,

δύσκολα θα ξεφύγω απ την πορεία
αλλα ο καλος ο καπετάνιος
ξέρεις πού φαίνεται...

καλο ξημέρωμα

La Romantique είπε...

Ποτέ δεν ξέρω τι σχόλιο να σου αφήσω...
Να σου πω πως είναι υπέροχο; Ίσως καταντήσει κουραστικό να στο γράφω συνέχεια.
Να ξαναγράψω στίχους που με άγγιξαν;
Ίσως είναι πολλοί για να χωρέσουν σε ένα μικρό σχόλιο.
Απλά συνέχισε να γράφεις...

Ναύτης είπε...

La Romantique,

δεν είναι πια τόσο εύκολο
όχι όπως πριν
όχι τώρα...

νά'σαι καλα πάντως

καλο ξημέρωμα

Mak. είπε...

και όμως θα ξαναγράψεις..

Bουλα. είπε...

έλεγα πως αρκούσε να είμαι εκεί
όταν το ξέσπασμα κοπάσει
γιατί πιο πολυ θα μου έλειπε η ελπίδα....

http://www.youtube.com/watch?v=H51tQi0GA68&feature=player_embedded#at=25

Ναύτης είπε...

Mak,

είσαι πεισματάρα

Ναύτης είπε...

Βουλα,

όμορφο τραγούδι
έτσι έλεγα...

καλημέρα

zoyzoy είπε...

Εσύ γράφεις νοσταλγείς όλα όσα έζησες όσα πόνεσες όσα κατάθεσες εδώ σ'αυτό το ενυδρείο.
Εγώ όταν μπαίνω διαβάζοντας τους στίχους σου καρδιοχτυπώ, φτερουγίζω, αγαλλιάζω ονειρεύομαι.

Κράτα με ονειροπαρμένη στα σύννεφα στους στίχους να σεργιανάω!

Φιλί θαλασσινό:))

Ναύτης είπε...

zoyzoy καλημέρα,

δεν είναι που δεν το θέλω
μου λείπει η δύναμη πια...
κι αυτα που με κατακλύζουνε αυτο τον καιρο, δεν πρόκειται να τα βγάλω εδω.

Ανώνυμος είπε...

.- ???

Ναύτης είπε...

τι είναι Ανώνυμε;
δεν αντιλαμβάνεσαι τα σημεία στίξης;

αν έχεις κάποια άλλη απορία δεν έχει παρα να ρωτήσεις

Mak. είπε...

και βεβαια ειμαι!

Μπουκλα είπε...

καθε προταση μου γινοταν μορφη η εικονα,καποιον η κατι μου θυμιζε.
δεν ξερω αν τελικα ξαναγραψεις η οχι,ευκολα η δυσκολα.

αλλα αν δεν ξαναγραψεις,να ξερεις οτι τα ταξιδια σου δεν θα φτασουν ποτε στον πραγματικο τους προορισμο.
ενας γνωστος μου που ασχοληθηκε πολυ με ταξιδια και κυριως θαλάσσια οποτε γυρνουσε μου εστελνε μηνυμα "ειμαι πισω.κανονιστε ποτε θα σας δω για να φτασει και αυτο το ταξιδι στο τελος του"

εγω δεν καταλαβα ποτε πραγματικα τι εννοουσε,αλλα εσυ ισως καταλαβεις καλυτερα ;)

καλη συνεχεια

Ναύτης είπε...

καλημέρα,

ναι κατάλαβα, όπως κι εσυ :)
δεν έχει όμως σημασία όσο αφορα στα ταξίδια που δεν θα τελειώσουν

πάντως στίχοι που δεν γράφτηκαν δεν θα υπάρξουν...

Mak. είπε...

δεν ειχα προσεξει ποσο υπεροχο κειμενο ειναι.

λού είπε...

23 σηματα μορς?εσυ εχεις πολλούς στο καράβι σου!

Ναύτης είπε...

λαθρεπιβάτες και φίλους λου,
κάναμε πολλα ταξίδια εδω...
τώρα το ενυδρείο δεν έχει πια χρυσόψαρα
τα ταξίδια όμως είναι ακόμη εδω

για περισσότερα στο μουσικο δελφίνι, δίπλα...

καλησπέρα!

ΤΜΤΧ είπε...

..............(ολοι εχουν κατι να πουν κι εγω δεν εχω πιει ακομα καφε και δεν βγαινει λεξη..) Χαιρομαι πολυ που σε διαβαζω..

Ανώνυμος είπε...

Μια βουτιά στο κενό / βυθό να σε τρομάξω... :)

http://www.youtube.com/watch?v=6yL7eFiodLk

Καλή συνέχεια!

ΜΡΡ

Ναύτης είπε...

δεν με τρομάζουν οι πράξεις ΜΡΡ
οι προθέσεις με τρομάζουν μόνο

μην το κουνήσεις!

:)