η φωνη

κι αν η φωνή είχε φτερα

ή κι αν δεν είχε,

και λαχτάραγε να πετάξει

κι αν δεν έφταιγε το μπόϊ κι η φτιαξιά της

που δυσκολεύει το τιμόνεμα

και την κάνει να μην μπορεί να μανουβράρει την πορεια

μέσα απ τις στενες στροφες

των χρυσοκόκκινων μαιάνδρων

κι αν η αντήχησή της

στα θαλασσοσκαμμένα δυτικα βράχια

δεν γυρνούσε πίσω

στα αποδημητικα νυχτοπούλια

λάθος στίγμα

κι αν δεν φύσαγε ο αέρας

και δεν φουρτούνιαζε το πέλαγος,

παρασυρμένο στον χορο,

κι αν ακόμη η πυξίδα

δεν λογάριαζε Βορια και Νότο

ακόμη κι αν όλα τα «δεν»

ήτανε ιδανικα ενάντια

φτάνει η λαχτάρα της φωνης

φτάνει από μοναχή της

φτάνει κι αρκει

για να βρει εκείνο το ευήκωον αισθητήριο

που θ’αφομοιώσει ολοκάθαρα το μήνυμα...

καμμια φορα

χωρις καν να χρειαστει να πετάξει!

οι φωνες

δεν είναι μονάχα φθόγγοι...

.