ίχνη

πάψε να γυρνας ξυπόλητη

δεν έχει λυτρωμο το να ματώνεις τα όμορφά σου πόδια

εκείνα τ ακροδάχτυλα

που πάτησαν στην άσπρη άμμο της Ελαφόνησσος

κείνα που φόρεσαν

τα κρυστάλλινα γοβάκια της Σταχτοπούτας

μόνο για να τα σπάσουν

σ΄ένα ερωτικο τανγκο

στα πλακόστρωτα της Πλάκας

μην τα πληγώνεις τα πόδια σου

γδέρνονται οι αστραγάλοι σου στις τσουκνίδες

και τα βρωμόνερα

απ τα όμβρια των πεζοδρομίων

λερώνουν τις όμορφες γάμπες σου

κι εγω

που λάτρεψα τα σχήματά τους

και τα ίχνη σου

στις απόμερες παραλίες

και στα πρανη των αρχαίων θεάτρων

ψάχνω ακόμη

οσμίζομαι

και φερμάρω σαν κυνηγόσκυλο

σαν σκύλος της θάλασσας

μυρίζομαι το αίμα

μίλια μακρυα

μην τα πληγώνεις τα πόδια σου

κι είναι αυτα

κείνα που σ’έφεραν

κάποτε

στον δρόμο μου....

χθες, σ'είδα πάλι στον ύπνο μου

φορούσες τις καλοκαιρινες σου σαγιονάρες

σε κυνήγησα μα έτρεχες

σε πρόφτασα στη σκια μιας μικρης καντίνας

σε φίλησα....

 .