της ψυχης

της ψυχης

Ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο....

ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο, με υποβρύχιες ανησυχίες...

Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2011

ψιλα γράμματα

εσυ
που ευλογήθηκες τόσο ν'αγαπηθεις
κι ως θέλησες
ή όφειλες
ή ως ήσουνα ταγμένος
άφησες άμμο μέσα απ τα δάχτυλα
να φύγει η πνοη
δεν είναι κείνο πού 'χασες
που τώρα συλλογιέσαι
δεν είναι το κρίμα
η απώλεια
ούτε η ενοχη
μια κι ό,τι σου δόθηκε
χάρισμα ήτανε
χωρις συναλλαγη να απαιτει
δεν είναι κείνα τα σκορπισμένα μεσοκαλόκαιρα μέσα στο χειμώνα
δεν είναι ούτε καν ετούτα τα σημάδια
αυτα που τον ύπνο σου στερούνε
τόσο βάναυσα
είναι που ξέρεις την αλήθεια
πως λύτρωση ποτέ δεν θά 'χεις
αν κι εσυ όμοια δεν αγαπήσεις...








.

4 σχόλια:

~reflection~ είπε...

ΜΑΡΞ...

σαν μανιφέστο της Αγάπης:

Η αγάπη που δεν κατορθώνει με την εκδήλωση του εαυτού της να προκαλέσει και την επιστροφή της, ΔΕΝ είναι ικανή να λέγεται ΑΓΑΠΗ....


ΦΙΛΙ...θαλασσα....

Evanescence είπε...

Ψιλά γράμματα και κόντεψα να στραβωθώ για να τα διαβάσω. Γεράματα :)
Κατά τ' άλλα ψηλά τούτα τα γράμματα. Εχει κάτι αυτό το ποίημα, μια πνοή παραπάνω και μια αλήθεια που δεν διακρίνεται εύκολα απ' τον καθένα. Ποιός όμως ξέρει το ίσο και το όμοιο; Ποιός μπορεί να μπει στην ψυχή του άλλου; Τι μέτρο να πάρει κάποιος να μετρήσει; Αγαπώ λίγο, λεει κάποιος και αυτό το λίγο είναι το άπειρο κάποιου άλλου.

Από τα καλύτερα που έχεις γράψει.
Καλημέρα.

Ναύτης είπε...

Κάκια,

προσωπικο μανιφέστο θα μπορούσε
για τον καθένα έχει άλλη σημασία
μα για μένα έτσι είναι

καλο σου βράδυ Ποιήτρια

Ναύτης είπε...

καλησπέρα Eva,

δεν ξέρω έκφραση "αγαπω λίγο"
άλλωστε δεν δίνει το μέτρο το κείμενο
όμως εμείς ξέρουμε το πόσο αγαπηθήκαμε
εύκολα λοιπον ξέρουμε και το πόσο πρέπει...

;)