ημερο-λόγια

κι εγω
ναι, εγω
που θέλησα ν'αφήσω
ίχνη
πρωτόχναρα
κι έβαλα τα χέρια μου στα κάρβουνα
και στις λάσπες
και τα μάτια μου τά'χα ακουμπησμένα σε χαλάσματα
να δω
να ξεμυτάνε τα βλαστάρια
απ τα πρώτα τα ανοιξιάτικα αγριόχορτα
εγω, που ήπια από πηγες στερεμένες
κι έπινα και δεν έπινα
ώσπου οι πηγες ξεγελιώντουσαν
κι αναβλύζανε
εγω σου λέω
που θέλησα νά'μαι στους πρώτους
που θ'ανακάλυπταν τα μυστικα
στις καλοκαιρινες τροχιες
που ερωτοτροπούσανε στις παραλίες
τότε που με γυμνα πόδια έγραφα πορείες
εγω, ναι,
εγω ο ίδιος
που ξόρκιζα
τις χειμωνιάτικες νύχτες
με φαντασμαγορικα πυροτεχνουργήματα
χρωμάτων υποψίες
και τσαλαπετεινους παραγεμισμένους άχυρα
εγω, πού 'βαλα πλάτη
να κρατήσω πόρτες ανοιχτες
και εξαγόρασα την ευδαιμονία των στιγμων
που ήταν φορες που δεν τρύγησα το αφρόγαλα
μόνο περίμενα με ανοιχτο το στόμα
την αλλοπρόσαλη υπεροχη
της τελευταίας σταγόνας να κοινωνήσω
εγω ο φαύλος
ο ανάξιος αγαπητικος της Θάλασσας
εγω που καβάλησα το κύμα
κι έδεσα το Μαϊστρο στη πρυμάτσα μου
που όργωνα
έσπερνα
πότιζα
κι άφηνα το θέρος γι άλλους
που τ' αναφιλητο των σκουριασμένων χορδων της έμπνευσης
το έκανα διθύραμβο
που έγραφα στο σύννεφο
κι είχα μελάνι κύμα
εγω, που έφτιαξα
και λάτρεψα θεους
μόνο για να πατήσω στους όρκους τους
και να δω ψηλότερα
που έπεσα και σηκώθηκα πάλι
εγω ο ίδιος,
που περιγελούσα τα σημάδια μου
το σκοτάδι
το σκόρπισμα
και φυλούσα δυνάμεις
για το απρόοπτο της ξαφνικης νεροποντης
που πάλεψα σε άνισους αγώνες
κι έχασα
μόνο για να δω τη σημασία της ανατροπης
που γύρισα θάλασσες
με τό'να πόδι στο δελφίνι
και τ' άλλο στον καρχαρία
που αψήφισα τη σκοτεινια του βυθου
και κείνος μ' αντάμειψε με μαργαριτάρια
εγω που βρήκα εδέσματα σε σκουπιδότοπους
κι απαρνήθηκα τα τραπέζια με τα κρυστάλλινα ποτήρια
που δεν φοβήθηκα ποτε τη μοναξια
που την έφτυσα στο πρόσωπο
που λάτρεψα το μπλε και το χρυσο και το κόκκινο και το μαύρο
που τραγούδησα φάλτσα στις συναυλίες
που γκρέμισα σύμβολα
απομυθοποίησα είδωλα
πόνεσα
τραυμάτησα
σημάδεψα και σημαδεύτηκα
έκλαψα
γέλασα
ένιωσα και μ'ένιωσαν
έσωσα και σώθηκα
χάθηκα
βρέθηκα
φίλησα και φιλήθηκα
πρόδωσα
προδόθηκα
έγραψα
ξέγραψα
αγάπησα...

τώρα, ακουμπησμένος με τους αγκώνες
στα κάγκελα του μώλου
δεν περιμένω καράβια
δεν έχω ανάγκη ημερολόγια
αυτο το ταξίδι
το καλύτερο
μονάχα μέσα σου θέλω να το κάνω!