ταξιδεύοντας

ταξιδεύοντας

στις όχθες των ξεχασμένων παραισθήσεων

ανάμεσα στα φύλλα της φωτιας,

που γλυκοκαρτεράνε την παλίρροια,

εκει,

που δεν έχουμ' ακόμη περπατήσει

με τα πόδια γυμνα

να βουλιάζουνε στην άμμο και τα στρογγυλα βότσαλα

που δεν έχουμ' ονειρευτει ακόμη

κάτω απ' τον ίσκιο μιας συκιας

ξαπλωμένοι

σε μιαν αιώρα από σχοινι λευκο

με περίτεχνους κόμπους

θέλω να κλείσω τα μάτια μου

ν' αφήσω το κύμμα να με χαϊδέψει

όπως εσυ χαϊδεύεις τα μαλλια σου

μ' αυτο το χάδι που θάλασσα θυμίζει

σ' ένα νησι

που χάρτης δεν γνωρίζει

που η κοντυνότερη παρυφη στεριας

είναι χίλιες λεύγες πέρα στον ορίζοντα

θέλω να σ'αγαπήσω

σε χρόνο μέλλοντα και τετελεσμένο

στο πριν και το μετα των αρφοντυμένων συνειρμων μου

εκει,

που η αηδονολαλια των φιλιων σου

στραγγίζει το γιατι απ' τα χέρια μου

που οι μουσκεμένες αγκαλιες του καλοκαιριου

οσμώνονται σ' ένα τραγούδι

εκει, στου Πάνα το δασόστρωτο διάσελο

να σ'απιθώσω πάνω στις πευκοβελόνες

να βρουν αιτία κι αφορμη οι ιστορίες να συμβούνε

κι η άρνηση ατελέσφορη

να θρυμματίζεται στα κυματιστα μεσημέρια

εκει, στης νιότης σου το αστροφως

στ' αγρίμι που φωλιάζει στον κόρφο σου

που το ταϊζεις στάλα τη στάλα

με το γάλα των αποθυμιων σου

σ'ενα περβάζι στο μπαλκόνι του Αυγερινου

πιο κει απ τις κουρασμένες βάρκες

που μπρούμητα ξαποστένουνε

γεμάτες φύκια, στρειδώνα

και τη σοφία της νύχτας

θέλω εκει να σου χαράξω πέντε γράμματα

πίσω απ την κλείδωση των γονάτων

στους αγκώνες

κι ένα, το μεσιανο,

ανάμεσα στις φύτρες του σβέρκου σου

έτσι που να θέλει προσπάθεια να δεις τι θα γράψω

και να ρωτας

-τι έγραψε κείνος ο τρελλος σαν κοιμόμουν;

και να παραλείπεις, στην αγκαλια του...

ταξιδεύοντας,

σ'ένα προάστειο της λαβωμένης πόλης μας

λίγο πιο κάτω απο κει

που σ'είχα πρωτοδει

σκοτάδι, στο πατάρι των πρώτων ονείρων μας

σε μέρη που μου τά'χεις διηγηθει

δαγκώνοντας τα χείλια σου

σε βράδυα απρόσμενα

στο χαμόγελο μιας λυπημένης μελωδίας

στο πέρασμα των λιονταριων

μέσα απ τις πρόσκαιρες βροχες του χειμώνα

στους τοίχους και τις γκρεμισμένες πόρτες των προσφυγικων

στο λιμάνι...

ταξιδεύοντας

πάνω στ' αρματωμένο το σκαρι του Ποσειδώνα

με αποσκευές πέντε γράμματα

και εισητήριο ανοιχτο

μονάχα το φιλι σου.

.