της ψυχης

της ψυχης

Ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο....

ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο, με υποβρύχιες ανησυχίες...

Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 2014

υγρασία

σ' αγάπησα
και από την πρώτη τη στιγμη εκείνη δα
δεν μπόρεσα ποτε πια να σε μετανοιώσω
κι εσυ ας το πάλεψες
με νύχια
και μ' αγκάθια
και μ' ερωτόκαρφα
κατάμεσα στην κόρη του ματιου
και σ' άδειασα για να σωθω
στράγγιξα
άδειος μπακιρένιος κάλυκας
κουφάρι άνευρο
άστεγο
μονάχα ένα τραγούδι μισοζώντανο
δίχως μουσικη
συρρικνωμένο
μικρο σπυρι
ονειροσπίθουρο
κρυμμένο είκοσι χιλιάδες λεύγες
κάτω από χώματα
και στάχτες
κι ήρθε προχτες
ανταριασμένο πάλι να φουντώσει
να θεριέψει
να βλεφαρίσει ρίζες και παραβολάδες
αντρειεμένο
ανελέητο
να σκίσει πέτρες και σωθικα
να καταπιει το χρόνο
τότε δα
στην πρώτη υποψία γκριζογάλανης υγρασίας
όταν ρώτησες απρόκλητα
- με σκεφτόσουν καθόλου;





4 σχόλια:

flash είπε...

ναυτάκι μου.........

:) Αγκαλιά() και Φιλί

Ναύτης είπε...

ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ!
φλασάκιιιιιιιιιι!!!!!
που είσαιιιιιιιιιιιιιι??????

:)

άϊ αμ βέρυ χάπι (παυσίπονον) του σι γιου! λέμε

~reflection~ είπε...

Να ρωτάνε οι θάλασσες...
να απαντάνε οι ουρανοί...

;-)

Ναύτης είπε...

δεν απαντάει κανεις καλη μου μάγισσα
η απάντηση είναι κεντημένη ανεξίτηλα με πέντε κατακόκκινα γράμματα για πάντα στο κεφαλόσκαλο της καρδιας μας..

:)