Αμην

έγιναν τα αυτονόητα "βαθιά"
και πνιγήκαμε σε θάλασσα ανάλατη
κάναμε την Αγάπη φτηνή λουκουμόσκονη
και πεθαίνουμε γλύφωντάς την σα μύγες
διαβητικοί κι ανέραστοι

γίνανε τ' ασήμαντα σημαίες
και χαθήκαμε αύτανδροι σε δάσος άδεντρο
ερωτευτήκαμε χάδια σμυριγδόπανα
και τώρα δίκαια μαραζώνουμε
κατσιασμένοι και μονάχοι

γίνηκαν λύκοι οι ασβοι κι οι αρουραίοι λιοντάρια
και ξυπνήσαμε σε μαντρί ανήλιαγο
παινευτήκαμε για δύο χούφτες λερο άχυρο
που τό 'παμε κρεβάτι του έρωτα
κι έτσι σφαζόμαστε μεταξυ μας σαν πρόβατα
ασφαλείς και μελλοθάνατοι

"φύλαξε λίγη απ την αγάπη
που δεν πρόφτασε να γίνει μοιρολογήτρα 
των κρυφων μας πόθων"
ζώσου τον έρωτα κατάσαρκα
σα κόκκινο σκουτι
σαν χιλιοπόρφυρο αμπέχωνο
κι άμε στη μάχη
με μοναχό σου όπλο
τα μάτια σου
γεμάτα απ' το κλεμμένο θαλασσόχρωμα
κι άμα με βρεις απέναντι
μη φοβηθεις
πυροβόλησέ με!