σφηνάκι

είν' το φεγγάρι σα μια φέτα από λεμόνι
αναπαυμένο σε σφηνάκι με τεκίλα
εσυ κοιμάσαι στου Αιγαίου το σεντόνι
κι εδω καημός κι ανατριχίλα

το ποτηράκι μια γεμίζει δυο αδειάζει
μικρη η νύχτα, δεν μπορει να με χωρέσει
αχ και να ήμουν στων χειλιων σου το περβάζι
να πιω από 'κει κείνο τ' αψέντι που μ αρέσει

ένα νησι είν' η καρδια μου που βουλιάζει
και ναυαγος το τσιγαράκι μου στο χέρι
το ποτηράκι μέσ΄ τα μάτια με κοιτάζει
πόσο μου λείπεις μοναχα αυτο το ξέρει...

ξεσκονίζοντας,

μου ήρθε να τελειώσω κάτι παλια...