αναμονη

Μάγισσα,
'κει που αλυχτάς
και σ' αγκαλιάζει ο βράχος
κι αφρίζουνε τα κύματα,
ποιο θα σε κατακτήσει,
άγκυρα πόντισα βαθιά
κι απόμεινα μονάχος
τώρα που κι η παλικαριά
έχει αυτομολήσει

Γοργόνα,
πού 'χεις τη λαλιά
στο μάτι σου κρυμμένη
και στο λιγνό σου το κορμί
λαγοκοιμάται κύμα
σού 'κλεψα το πρωτόφιλο
σαν ήσουν κοιμισμένη
κι απόμεινε στην αμμουδιά
της αγκαλιας το σχήμα

σκαρί μου ασημοστόλιστο
φρεγάδα αρματωμένη
σήκωσε πάλι τα πανια
που όλου του κόσμου τη φωτια
στ' αμπάρι έχεις κρυμμένη
κι ανοίξου πέρα στα βαθια
να πυρπολήσεις μια βραδια
κείνον που σε προσμένει...