κρατούμενος

δεν δραπετεύω πια απ' τον χρόνο
δραπετεύω στον χρόνο
σ' αόριστο χρόνο
παρατατικο
υπερσυντέλικο
σε φωνη παθητικη
όλο σημάδια
κι αντοχες
σε πρόσωπο καθρεφτισμένο
αστόλιστο
σαν πρωινο ξύπνημα
άγουρο
δεν δραπετεύω πια απ' τον χρόνο
ταξιδεύω στον χρόνο
σε χρόνο μέλλοντα
σαν μονοήμερη άδεια
φυλακισμένου
σ' ένα κελι
πού 'χει για κάγκελα
δευτερόλεπτα
λεπτα
ώρες
κείνες τις ίδιες
που μετρούσα
μέχρι που να σε ξαναδω
μέχρι που να σε ξαναζήσω
και δεν δραπετεύω πια απ' τον χρόνο
που εκείνος
μέσα μου
έχει πια εκούσια φυλακιστει...