της ψυχης

της ψυχης

Ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο....

ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο, με υποβρύχιες ανησυχίες...

Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2014

κρατούμενος

δεν δραπετεύω πια απ' τον χρόνο
δραπετεύω στον χρόνο
σ' αόριστο χρόνο
παρατατικο
υπερσυντέλικο
σε φωνη παθητικη
όλο σημάδια
κι αντοχες
σε πρόσωπο καθρεφτισμένο
αστόλιστο
σαν πρωινο ξύπνημα
άγουρο
δεν δραπετεύω πια απ' τον χρόνο
ταξιδεύω στον χρόνο
σε χρόνο μέλλοντα
σαν μονοήμερη άδεια
φυλακισμένου
σ' ένα κελι
πού 'χει για κάγκελα
δευτερόλεπτα
λεπτα
ώρες
κείνες τις ίδιες
που μετρούσα
μέχρι που να σε ξαναδω
μέχρι που να σε ξαναζήσω
και δεν δραπετεύω πια απ' τον χρόνο
που εκείνος
μέσα μου
έχει πια εκούσια φυλακιστει...




4 σχόλια:

Wicca είπε...

Είναι ο χρόνος που δραπετεύει, τελικά, από το μέτρημα που του απευθύνει ο άνθρωπος, ορίζοντας αόριστο, ενεστώτα και μέλλοντα το αιώνιο!

Ναύτης είπε...

κι έτσι μπορεις να το πεις Ανακρίτρια... κι έτσι
Καλο απόγευμα!

ασωτος γιος είπε...

και θα προσθεσω εγω στο πρωτο σχολιο
χρονος και ανθρωπος, ενα μηδεν

Ναύτης είπε...

κι αν το μηδεν το πιάσεις στα χέρια και το στρίψεις, φίλε μου άσωτε, τότε φτιάχνεις το άπειρο...

καλο σου βράδυ! :)