καιροι

Δύσκολοι καιροί γι' ανοιχτά τα μάτια
δύσκολοι
κάτι παρωχημένες υποκρισίες
πρόδηλες 
και δυο ντουζίνες σαλτιμπάγκοι
δεμένοι γαϊτανάκι
που σταβλίζονται στα περιστήθια
κι υποκλίνονται σαν αυλικοί
και σαλιαρίζουν σαν βάτραχοι
περιμένοντας
ένα βλέμμα
στα πεζούλια
πού λούφαξαν τα εύσχημα;
πού βρίσκονται τα ζόρικα τα βράδια;
κείνα που ξέρεις πως για χαμό σε προορίζουν
κι όμως πας!
δύσκολοι οι καιροί
και που ν' ακουμπήσω τώρα
το λίγο βλέμμα που μ' απόμεινε ανέπαφο;
τώρα
που ξεφλουδίζονται οι αντιρρήσεις
κι απομένουν γυμνές κι ανέγγιχτες οι αιτίες
σαν πως τις γέννησε η μάνα τους
η Μνήμη...