μυστήρια

κέλομαί σε, 

σου γράφω,

μα αφήνω τ' όνομά σου απροσπέλαστο

κοιμήσου λίγο ακόμη 

με τ' ακροσέντονο στις χούφτες σου

αργει ο κλήδονας

λίγο ακόμη

να διώξω τις στερνές μου αντιρρήσεις 

και κάμποσες αντινομίες 

που βρίθουν αντισύλληψης

κέλομαί σε,

θεά της γονιμότητάς μου

κοιμήσου λιγάκι ακόμη

με τους βοστρύχους σου λυτους

στ' αστάλαχτο του ύπνου σου περβάζι 

αργουν τα Ελευσίνια,

κι η κάθαρσή μου από κοντα,

λίγο μονάχα

να ματίσω τα ξόμπλια στην παντιέρα

να παίξω άλλο ένα τραγούδι

να βλαστίσει το σπορί

να μεγαλώσει κι άλλο η νύχτα

που ειναι η μέρα ανήμπορη να με σώσει

κοιμήσου μιά στάλα ακόμη,

δεν ξέρω αν στό 'χω πει,

μα νύχτα θα σ' αγαπήσω