της ψυχης

της ψυχης

Ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο....

ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο, με υποβρύχιες ανησυχίες...

Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2020

ενδελέχεια

 

Δεν έχω τόπο, ούτε πατρίδα
Άλλα φαντάστηκα παλια και άλλα είδα
Είμαι ενα ψέμα που λέει αλήθεια
Είμαι μια λόξα που μου έγινε συνήθεια

Δεν αγαπάω και δεν φοβάμαι
Κι αν ερωτεύομαι το κάνω να θυμάμαι
Δεν είμαι νέος, δεν είμ' ωραίος
Είμαι χρησμός επιρρεπης και αναγκαίος

Μετρώ το χρόνο ώρα την ώρα
Κι όσα ονειρεύτηκα καιρό τα θέλω δώρα
Αφήνω ίχνη, κρύβω σημάδια
Κι έχω μια δεύτερη 
κρυφη ζωη τα βράδυα

Έχω μια τρέλα και μιά ερωμένη
Μα η δικη μου η καρδία αλλού δοσμένη
'Εχω στασίδι στην παραλία
Μα αν με ψάξεις θα με βρεις στην τρικυμία

Έξυπνος είμαι μα και γελοίος
Αλλάζω μάσκες για να κρύβομαι τελείως
Δεν έχω φίλους, ίσως εκείνη;
Σουγιάς και κόμπος ναυτικος στου νου τη δίνη

Κρύβω τον κόσμο σε μία γυάλα
Και στο συρτάρι μου το ουίσκυ σε μπουκάλα
Πίνω, καπνίζω, δε λέω λόγια
Και κανακεύω τις πουτάνες στα υπόγεια

Γράφω και στίχους κι ύστερα κλαίω
Κι αν άλλα πόθησε η καρδια μου, εγω φτάιω
Είμαι ο Πάνας, κι ο Προμηθέας
Σχιζοφρενης, αυτιστικός, διαφθορέας

Έχω φιλήσει πολλούς αγγέλους
Κι εχω διαβόλους αγαπήσει μέχρι τέλους
Εχω ματώσει κι είμαι σακάτης
Είμαι οργασμός στο μεσοβύζι μιας απάτης

Δεν αγαπάω, μόνο φοβάμαι
Κι αν θα ξυπνήσω το πρωι δεν θα θυμάμαι
Δεν έχω τόπο ούτε πατρίδα
Μα ό,τι λαχτάρησα ποτε στα μάτια σου είδα


Οκτώβρης 2011, Πειραιας

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ναι, έτσι είναι, έτσι....και θα ταίριαζε μια μουσική, αλλά δεν χρειάζεται, είναι ωραίο έτσι!!!

Ναύτης είπε...

έτσι είναι τι;