της ψυχης

της ψυχης

Ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο....

ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο, με υποβρύχιες ανησυχίες...

Σάββατο 18 Δεκεμβρίου 2010

ημερολόγιο #4

αναρωτιέμαι...
μήπως θα έπρεπε να διαλέξω τη επιδεικτικη σιωπή;
να παρακολουθω διακριτικα
με μια δόση υπεροπτικης αδιαφορίας
και προσμετρημένης απόστασης;
δεν μ αρέσει η σιγη όμως
τ'αναμοχλεμένα ύδατα των υδάτων
μού'διναν πάντα έναυσμα
κι η τρικυμία φιλιά
ο πανικος ευκαιρίες για τραγούδια
κι η τόση γύμνια πίσω απ τις καλοστημένες βιτρίνες
τη γνώση που ποτε μου δεν λάτρεψα
πρέπει να διαλέξω άλλες διαδρομες
οι ακροβασίες στην κόψη του ξυραφιου
απαιτουν να κάνεις την ψυχη σου φτερο
κι ο αέρας δεν συγγχωρει
κι εκεινα τα ταξίδια
στις θαλασσινες σπηλιες με τ'αγάλματα
πρέπει να τα ελλατώσω
έγινε η αλμύρα δεύτερο πετσι
κι ανατριχιάζει το δέρμα
στ'άγαρμπα αγγίγματα
"σταμάτα την κούρσα
το τέλος φαίνεται μακρυνο"
ακόμη τρέχω καλη μου φίλη
δίκιο είχες
το τέλος είναι μακρυνο
κι εκει που λες πως μετα την επόμενη στροφη
θα συναντήσεις την άσπρη κορδέλλα του τερματισμου
βλέπεις την λευκη γραμμη της εκκίνησης
ανακατέβω και σκορπω τα χαρτια μου
παρατηρω τις αλλαγες στον γραφικο μου χαρακτήρα
τον πρωινο ορίζοντα που γλυκοχαιρετάει
τις άτολμες εκκρήξεις ενος νεαρου ηφαιστείου
το τσιγάρο που σιγοκαίει στο γυάλινο τασάκι
το θαλασσι και το γκρίζο που πιάνονται στα χέρια
και παλεύουνε
τις χορευτικες κινήσεις των χεριων
το κρυμμένο χαμόγελο
και την απόγνωση στο έλα και στο φύγε

τώρα ξεσκόνισα τους χάρτες
κι έβγαλα τον παλιο αστρολάβο απ το ξύλινο κουτι του
όχι που έχω έτοιμο ταξίδι
μονάχα τρέφω την ψευδαίσθηση
μήπως κι ονειρευτω απόψε μια διαδρομη
αλλιώτικη απ τις περπατημένες

κι έπιασα
να ξεμπερδεύω τα κουβάρια
στα σπλάχνα τους τα όστρακα
κρύβουν μαργαριτάρια
κόβει ο σουγιας τα δάχτυλα
και τ'όνειρο
τη νύχτα χαρακώνει
σε ποιο παράξενο τραγούδι
τριγυρνας
και πού η ανάσα σου
σκισμένα θέλω και μπορω
με ψέμματα μπαλώνει...

δεν τό'χω ν'αγιάσω
κι όπως άναρχα γράφω
χωρις αρχη και τέλος
ξεφεύγουνε μικρες ψηφίδες
και γίνονται βράχοι
και τους ξανασπάει το κύμμα
σε μικρους κόκκους άμμου
επιχωμάτωση
φτιάχνονται καινούργιοι μώλοι
στο περιθώριο μιας αμφιβολίας
παλίρροια
άμπωτις
νηνεμία... ψευδεπίγραφη...

φουσκώνει ο Αίολος το ανεμούριο
κάνω τα χέρια χωνι στο στόμα
φωνάζω μα δεν βγαίνει ήχος
και γράφω...

εναποθέτω διαδοχικα
τις καταλήξεις προβλεπόμενων ρημάτων
αγαπάω
αγγίζω
χάνω
βρίσκω
έρχεσαι
φεύγεις
είμαι
στέκομαι
φεύγω
ζητω
δίνω
ακους

αν έφτασε ο καιρος της συνείδησης
κι ωρίμασε ο φθόγγος
που θα μπορέσει να λυτρώσει
τις ψυχες μας
θα το πω άλλη μιά
να τ'ακούσεις
όταν θα λούζεις τις ώρες σου με ιδρώτα
σ'αγάπησα
πριν κι απ το ξυπνημένο ερωτικο σώμα της νύχτας
πρωτύτερα κι απ τους στεναγμους των κυμμάτων
πριν κι απ' το έλα ή το φύγε
αφήνοντας το φορτίο στην ακτη
ξεκινάει το σκάφος
με το πανι το καλοκαιρινο
στο μεσαίο το κατάρτι
ανάστροφα αναρτημένο...





κι ακόμα





δεν σωπαίνω Ψαραντώνη...




.

26 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μη λυπάσαι Ναύτη που δε μπορείς να σιωπήσεις. Ούτε η θάλασσα σιωπά. Κι όταν ακόμα δεν την αγγίζει το χάδι του Αιόλου, η νηνεμία είναι φαινομενική.
Μέσα της υπάρχει ζωή, συνεχής κίνηση και δράση, ποτέ δεν είναι σιωπηλή.
Μες απ'τις αντιθέσεις και τα ρεύματα εξελίσσεται. Αν και αργά,, μετακινείται, πλησιάζει άλλες ακτές, γνωρίζει άλλους κόσμους.

Καλή σου μέρα.

zoyzoy είπε...

Καλά κάνεις και δεν σιωπάς
και παλεύεις με τις τρικυμίες
αφήνοντας να ζωγραφίζονται
τόσοι όμορφοι στίχοι στο χαρτί
που ξυπνούν κοιμισμένες καρδιές
και ζεσταίνουν παγωμένα αισθήματα!

Καλό ΣΒΚ με φιλιά θαλασσινά!

Ναύτης είπε...

καλησπέρα AnD
το μόνο που δεν κάνω
είναι το να λυπάμαι
δεν συντρέχει λόγος για λύπη
μονάχα για μάτια κι αυτια ανοιχτα
καρδια γεμάτη
και όρεξη για ταξίδια...

Ναύτης είπε...

νά'σαι καλα zoyzoy θαλασσινη,

αν ξυπνουν καρδιες μ αυτα που σκαρώνω, τότε κάτι καλο γίνεται

:)

ασωτος γιος είπε...

ωραιο αραδες ναυτη, σταζουν αλμυρα και αγαπη και τρευφεραδα και μοναξια

~reflection~ είπε...

κι ακομα σκάβω...
μα μόνο σε κάποιες στιγμές αναλαμπής
βρίσκω Μισες Λυσεις στα Γιατι, Πως, Που, Πόσο...

μα...
σαν μισες Αλήθειες,
δεν έχουν αξια...

Ίσως, αν ενώναμε τις θαλασσες μας
να ανακαλύπταμε τα μπουκετα Αληθειας....

ως τότε...
σου χαρίζω έναν χρησμο....

Αβάφτιστης Λυσης
με τη συλλαβή του ονόματός σου
να μην ξέρει ποιον απ'όλους τους χρησμους ξεκλειδωνει..
Τόσοι Τόμοι Μυθολογίας!...

κι ακόμη οι θαλασσες τόσο μικρές...
λιμνες σταγονας μεσα στην παλαμη μας...



Γράφτηκαν μ’ αέρα οι χρησμοί
σε συρρώμενες κινήσεις Αποκάλυψης
κι όλο ένα νέο Στρώμα αέρινου Φωτός
ξεπροβάλλει στις γυάλινες επιφάνειες των ματιών μας…

Τι πιο Επιθυμητό
από ένα μπουκέτο Αλήθειες!..
Αναρωτιέμαι…
στη διπολικότητα του Φωτός
πόση Σκιά αναλογεί στο Κόκκινο της Αμαρτίας
και πόση στο Λευκό της Αθωότητας?....

Αινίγματα οι χρησμοί
Αβάφτιστες Λύσεις
στ’ ακροδάχτυλα του Πειρασμού..

Μόνο εκεί υποκύπτει η παρερμηνεία…

Απ’ το διφορούμενο, επιλέγω το Δέλεαρ…
Γλυκαίνω τη Γεύση μου
απ’ το μούστο των στα-Φιλιών
που κουρσεύουν με πόδια Ανέμου οι Αγγέλοι,
χτίζοντας παραδείσους κρεμαστούς
στ’ Ασταθή θεμέλια των Υπαρξιακών Καραβανιών
και σε πασσάλους στηρίζουν τις Καρδιές μας,
σχεδόν Σταυρωμένες
στο Σταυροδρόμι των Ανέμων…

Μ’ αέρα γράφονται οι χρησμοί
και τα Ονόματά μας
Λύσεις στον καθένα…
μα…
Πώς να εντοπίσω το χρησμό
που ξεκλειδώνει η Συλλαβή μου
μέσα σε Τόσους Τόμους Αρχαίας Μυθολογίας?...

Αδιάβαστοι ήρθαμε..
Αδιάβαστοι θα φύγουμε…

Ας απολαύσουμε τουλάχιστον
τη Φιλοσοφία της Χροιάς του Ανέμου
και τη Γλύκα απ’ το στα-Φιλι των Αγγέλων…

{όσο Υποκειμενικά κι αν η Άγνοιά μου
ορίζει τη Φιλοσοφία
κι η Πίστη μου ορίζει τους Αγγέλους!...}

Ανώνυμος είπε...

τώρα ξεσκόνισα τους χάρτες
κι έβγαλα τον παλιο αστρολάβο απ το ξύλινο κουτι του
όχι που έχω έτοιμο ταξίδι
μονάχα τρέφω την ψευδαίσθηση
μήπως κι ονειρευτω απόψε μια διαδρομη
αλλιώτικη απ τις περπατημένες.

Με άγγιξε κατάβαθα τουτος ο στίχος και αυτη σου η κατάθεση είναι απο τις πιο ωραιες.

Τελικά όλα είναι θέμα σιωπής η μη!

Καλημερα

Ναύτης είπε...

Κάκια,

πόσο κόκκινο
και πόσο λευκο...
δεν υπάρχει αλήθεια εδω
μονάχα πραγματικότητα

νά'σαι καλα
ν'αγαπάς!

καλημέρα!

Ναύτης είπε...

Coulita μου,

ναι, όλα είναι θέμα σιωπης ή μη
πάντα αντιπάλευα τη άθλια σιωπη
τον εξωραϊσμο της απουσίας
αυτοι που δεν μιλουν
απλα δεν έχουν να πουν τίποτε!

καλημέρα!

:)

roundel είπε...

ακους
δίνω
ζητω
φεύγω
στέκομαι
είμαι
φεύγεις
έρχεσαι
βρίσκω
χάνω
αγγίζω
αγαπάω

ανάστροφα αναρτημένο...

εδώ είμαι, σιωπηλά συνήθως, όχι όμως γιατί δεν έχω τίποτε να πω, αλλά γιατί η φωνη μου χάνεται στα βάθη της θάλασσας, καμία σωτήρια λέμβος, πριν απτο έλα ή το φύγε γλάρος γίνομαι, ακολουθώ το σκάφος σου με το καλοκαιρινό πανί στο μεσαίο κατάρτι και όταν φεύγεις και όταν έρχεσαι, εκεί είμαι...

Ναύτης είπε...

άσωτε,

κάπως έτσι φίλε μου
όλα ή τίποτα...
νά'σαι καλα!

:)

Ναύτης είπε...

roundel,

ξέρω και τις σιωπες ν'ακούω...
νά'σαι καλα ταξιδιάρικο

:)

Ανώνυμος είπε...

επιτελους σας βρισκω... εχετε κανει follow στην σελιδα μου... αλλα δεν εχετε ενεργοποιημενο το προφιλ σας .. και δεν μπορουσα να σας βρω..

καλως σας βρηκα λοιπον..

καλη συνεχεια..

Takis X είπε...

!!! Κορυφαίος ναύτης.Εδω σ`αυτό το μπλογκ τελικά δεν μπορείς να ναυαγήσεις με τίποτα..

tsouxtra είπε...

Οπωσδήποτε να μη σωπαίνεις! :-)

Καλνύχτες!

Ναύτης είπε...

καλωσήρθες simone,

πιάσε κουπι, ή τάϊζε τα χρυσόψαρα
με μέτρο...

Ναύτης είπε...

γεια σου Τάκη,

χθες ξενύχτησα με τις μουσικες σου
νά'σαι καλα!

Ναύτης είπε...

καλημέρα tsouxtra,

συ λες έτσι
άλλοι μου λεν πως μιλάω περισσότερο απ όσο πρέπει...

θα δούμε...

:)

Unknown είπε...

κι ακόμα Ναύτη,
κι ακόμα ..
κι ακόμα περισσότερο ..

(σε ποιόν θα δώσουμε λογαριασμό για το "ακόμα"; σε κανέναν)

Καλό ξημέρωμα

Ναύτης είπε...

α ρε meggie...

ήμουν σίγουρος πως πρώτη θά'βλεπες τα ψιλα γράμματα...

:))

σε κανέναν φίλη μου
μονάχα στον καθρέφτη μας...

νά'σαι καλα μωρε!

flash είπε...

ήθελα να μπορώ να την μισήσω
-για την σιωπή ο λόγος
μα ήταν αδύνατον να το μπορέσω
μίσος ζητούσα εγώ-αγάπη γυρνούσε εκείνη
την συνήθισα
-το λιγότερο

δεν σ'αφήνω να συνηθίσεις
εδώ, να αναμοχλεύω μαζί σου τα ύδατα..
τουλάχιστον!

;)

afroO είπε...

να σωπάσεις εσύ?
που είσαι η αιτία της δικής μου μη-σιωπής?
δεν το δέχομαι!
καλά κάνεις και δε σωπαίνεις..εσύ μου το δειξες πρώτος απόλους,και τώρα στο θυμίζω πάλι..μίλα..δυνατά,να σακούσουν!ή χαμηλόφωνα,για να μην τους ταράξεις..αλλά μίλα!
καλημέρα..

Ναύτης είπε...

flashάκι,

δεν συνηθίζεται η σιωπη καλη μου
και σου γυρνάει ό,τι της χαρίσεις,
σαν την αγάπη ένα πράγμα...

καμμία σχέση είπατε;

ας κρατάμε τα νερα εν κινήσει τουλάχιστον

καλημέρα!

Ναύτης είπε...

afroOδάκι,

δεν σωπαίνω
μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνω
και ξανα προς την... ποια;
τραβω...

εσυ κοίτα να προσέχεις και να χαρεις όσο μπορείς περισσότερο!

και το νού σου λέμε!

:)

flash είπε...

όχι ναυτάκι
όταν η σιωπή σφιχταγκαλιάζει την αγάπη σου
(δεν είπα πως δεν έχουν σχέση)
και αποδεικνύεσαι ανίκανος να την νικήσεις
είσαι υποχρεωμένος να την ανεχτείς
και το λιγότερο που αντέχεις είναι να την συνηθίσεις
αυτό ξέρω εγώ
και απλώς δεν το εύχομαι σε σένα

φυσικά, είναι και πώς το βλέπει ο καθένας..

:)

καλή σου μέρα!

Μαριανα είπε...

Είναι υπέροχο ...
και οι σιωπές έχουν μαγικές στιγμές, όταν δεν είναι επιδεικτικές.
Να είσαι καλά Ναύτη