της ψυχης

της ψυχης

Ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο....

ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο, με υποβρύχιες ανησυχίες...

Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2011

bellum!

...Όταν τελείωνε η μάχη, τραβούσε ολόϊσια για το αυτοσχέδιο υπαίθριο νοσοκομείο. Μια στιγμη μόνο στεκότανε στο πεδίο για να ρουφήξει τη χαρα της νίκης ή την θλίψη μιας ήττας. Ψυχομέτραγε το αποτέλεσμα κι έπειτα γραμμη για τους τραυματίες. Δεν του άρεσε αυτη η νηνεμία του τέλους. Στα φορητα ράντζα και κατάχαμα σε κουβέρτες κοίτωνταν οι πληγωμένοι. Οι φωνες και τα παραπονεμένα τους αγκομαχητα γινόντουσαν καταλύτης στις σκέψεις που φτεροκοπάγανε. Ήτανε το διάλλειμα πριν την επόμενη πορεία. Φοβόταν πως αν έμενε στο ματωβαμμένο αλώνι θα αφομοιωνόταν με τους χαμένους. Νίκη ή ήττα δεν είχε σημασία. Θα έφευγε μαζι τους. Η θέα των ζωντανων που ακόμα παλεύανε τον κρατούσε σε επαγρύπνηση. Τού 'δινε σκοπο. Μονάχα πριν φτάσει εκει στεκότανε λίγο και έψαχνε τις τσέπες του. Αν όλα ήταν εκει. Τσιγάρα, σπίρτα, μια μισοφαγωμένη σοκολάτα στρατιωτικη, με πικρη γεύση, οι σημειώσεις του, ένα δαγκωμένο στην πάνω μερια μολύβι, το κομπολόϊ με τις λειψες χάντρες, δυο κέρματα στη δεξια τσέπη, ο σταυρος του. Έψαχνε μην είχε πληγωθει χωρις να το καταλάβει. Σκονισμένος άλλοτε κι άλλες φορες λασπωμένος, έφερνε βόλτα ανάμεσα στους ξαπλωμένους. Φωτογράφιζε κι έπειτα εμφάνιζε στο σκοτεινο θάλαμο του μυαλου του τις σκηνες. Αποτραβιότανε μετα σε μιαν άκρη κι άναβε τσιγάρο. Όποιος τον κοιτούσε ικετευτικα στα μάτια του το κέρναγε. Στεκότανε ακίνητος. Καθισμένος με τα χέρια να κρέμονται στα γόνατα. Κανεις δεν τού 'δινε σημασία μέσα στη θάλασσα απο βογγητα και στις στριγγες φωνες των γιατρων και των τραυματιοφορέων. Οι άλλοι κουβαλούσαν τα κορμια και τ' απόθεταν όπου έβρισκαν άδειο χώρο. Όσους είχαν φύγει για τα καλα τους στίβαζαν λίγο μακρύτερα να μην τους βλέπουνε οι πληγωμένοι και χάνουν το κουράγιο τους. Ήξερε μονάχα δυο προσευχες. Μια για να ευχαριστει και μια για να παρακαλάει. Τις μπέρδευε. Ήξερε τραγούδια αλλα δεν τα θυμόταν τώρα. Στα προεόρτεια της μάχης, τα σιγομουρμούραγε. Στην ένταση της προετοιμασίας ένιωθε κείνο το κάψιμο στα χέρια, το σφίξιμο στο στομάχι. Καμμια φορα δεν προλάβαινε κανεις να ετοιμαστει. Έπεφτε πανω τους η φωτια άξαφνα κι έτρωγε όσους δεν είχαν μάτια ανοιχτα, καρδια έτοιμη κι αυτια κεραίες. Έπρεπε ν' αψηφίσεις το κύμμα της λαύρας και να μπεις ίσια στο μάτι του πύρινου κυκλώνα. Όσοι στέκονταν να προασπίσουν θέσεις, τους κατάπινε ο καυτος στρόβιλος. Άντρες και γυναίκες αδιάκριτα. Πολλοι απ αυτους τώρα κοίτωνταν στο αυτοσχέδιο νοσοκομείο. Κι ο ίδιος είχε βρεθει στη θέση τους. Πάνω από μια φορα. Πριν προλάβει να πιάσει όπλο. Κι όλο πηγαινοέρχονταν οι πολεμιστες κουβαλώντας συντρόφους. Κι εκείνος, εκει στην άκρη ακίνητος. Να λογαριάζει την αψάδα της μάχης. Ν' αποζητάει την επόμενη. Ζωντανος.
Έβγαλε το τσαλακωμένο σημειωματάριο και το δαγκωμένο μολύβι κι έγραψε:

"Κυριακη. Το βράδυ έσκυψε απότομα και με φίλησε στην καληνύχτα πάνω. Δεν πρόλαβα ν' αντιδράσω. Πολέμησα να τ'ανταποδώσω. Μ'άφησε με μια δαγκωματια στα χείλια να πονάει. Και μ'ένα χαμόγελο. Έμεινα ώρα εκει να λογαριάζω τι κατάφερα να της σημαδέψω κι απόψε. Άναψα τσιγάρο. Η αγάπη είναι πόλεμος. Καλο ξημέρωμα φεγγαροκόριτσο. Αύριο πάλι..."








.

17 σχόλια:

~reflection~ είπε...

η ΑΓΑΠΗ ειναι πόλεμος....

και παντα άοπλη μπαινω στο...πεδιο της!!!


ΦΙΛΙ....λευκη σημαια....παντα ολικης παραδοσης!!!!

flash είπε...

ναυτάκι μου :)
τί όμορφα γράφεις, αλληγορείς, ζεις, αγαπάς!!! είναι υπέροχο!

αναρίθμητες μάχες είναι.. που δίνονται με μόνο όπλο την ψυχή μας..
και πραγματικά νίκη ή ήττα δεν έχει καμία σημασία..
το να μένεις ζωντανός, μόνο αυτό!

στην ουσία της όμως η αγάπη
σε βαθος χρόνου, ψυχής και αλήθειας
είναι η ταν ή επί τας.. επειδη στοχεύει στο απόλυτο.. ενώ είναι φορές που ο πόλεμος παρά τις θυσίες του, δεν έχει ουσία.. ο πόλεμος της αγάπης δεν είναι πάντα σαν τον πόλεμο της ιστορίας.. είναι η καθημερινή πάλη του αιώνιου, η πάλη για το δίκαιο και το καλό...
είναι η επανάσταση της ψυχής μας!

και αυτό που περιέγραψες είναι το βίωμα στο στρατόπεδο που δέχεται την επίθεση και μάχεται για την ελευθερία, στο στρατόπεδο το από δω ;) το άλλο μας είναι αόρατο.. και απόρητο.. και δεν έχει σημασία!

με αυτην την ένοια είναι η αγάπη πόλεμος.. γιατί από τη στιγή που διαλέγεις στρατόπεδο και ρίχνεσαι στη μάχη της, δεν έχει γυρισμό.

Καλημέρα! :)

Ανώνυμος είπε...

Ας μου επιτραπεί παρακαλώ ένα μικρό σχόλιο σε σχόλιο.
Η αγάπη δεν στοχεύει, ο άνθρωπος στοχεύει. Άλλο αγάπη και άλλο στόχοι. Ας τα έχουμε αυτά καλά διαχωρισμένα. Όταν αγαπάμε...αγάπαμε και όταν στοχεύουμε...στοχεύουμε. Δίχως βέβαια να αναιρείται η συνύπαρξη των δυο δίχως όμως και να εμπλέκονται.

flash είπε...

ανώνυμε,

ένα συναίσθημα, και ειδικότερα αυτό για το οποίο μιλάμε, που έχει την μεγαλύτερη δυναμική και εξέλιξη, αν δεν είναι η ίδια η δυναμική και εξέλιξη που κινεί το σύμπαν.. μπορεί να 'στοχεύει', δηλαδή να έχει κατεύθυνση!

σε αυτό αναφερόμουν.. δεν ενέπλεξα στο σχόλιό μου τους ανθρώπινους στόχους, παρά τα ανθρώπινα συναισθήματα..
άλλωστε αυτά είναι που μας δείχνουν και το στόχο!

λες 'όταν αγαπάμε.. αγαπάμε'
βεβαίως!

μιλάμε τόσο συχνά για την αγάπη..
κι όμως ζούμε στον κόσμο που ζούμε..
τί είναι τελικά αυτό για το οποίο μιλάμε;.. δεν ορίζεται!

κατά τη γνώμη μου το μόνο που έχουμε για να την ορίσουμε (όχι για να την αισθανθούμε φυσικά, εκεί οι ορισμοί δεν έχουν χώρο..)
είναι η 'κατεύθυνση'..
τίποτα άλλο δεν έχουμε
και η πορεία πάνω σε αυτήν την κατεύθυνση -η ανθρώπινη πορεία- είναι αυτό που εννοούμε όταν λέμε πως
η αγάπη είναι πόλεμος!

όταν λοιπόν συμπορεύεσαι μαζί της, στόχοι της και στόχοι σου, γίνονται ένα..

άσε που είναι πιο εύκολο να μιλάμε για τους στόχους του στρατού παρά κάθε ενός στρατιώτη χώρια! :)

καλησπέρα!

Ανώνυμος είπε...

Η αγάπη είναι προσφορά στον άλλο άνθρωπο, (όποιος άλλος), ο έρωτας είναι πόλεμος, κατάκτηση, επιβολή, προσπάθεια να κυριαρχήσεις στο μυαλό του άλλου όπως ίσως κυριαρχεί κι αυτός στο δικό σου.
Στην ωριμότητα του ο ανθρωπος αγαπά.

Ο έρωτας είναι εγωιστικό συναίσθημα,
ενώ η αγάπη αλτρουιστικό.

ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ

Ναύτης είπε...

Κάκια,

όλα τα όπλα που χρειάζονται είναι όλα μέσα μας
τα κουβαλάμε πάντα μαζι μας, αναπόσπαστα κομμάτια μιας αέναης πάλης

καλες μάχες!

Ναύτης είπε...

Φλασάκι, Ανώνυμε,

με μπερδέψατε...
ίσως γιατι εγω γράφω επειδή δεν μπορω να ερμηνεύσω
δεν μπορω να ορίσω την Αγάπη με λόγια
μπορω να περιγράψω, μερικες φορες με ακρίβεια, το πως νιώθω
μα άλλο όν, άλλο συναίσθημα κι άλλο προορισμος

επίσης μην παίρνετε πάντα κυριολεκτικα τις εκφραστικες ατραπούς που χρησιμοποιει κάποιος που δεν είναι ποιητης ή και συγγραφέας.

αγάπη, έρωτας, πόλεμος, μάχες, ήττα, νίκη, γαλήνη, κυκλώνες, φωτια, θάλασσα...

όλα μέσα μας
σημασία μία έχουν για μένα

με ποιους τα μοιραζόμαστε;

:)

χαίρομαι που κουβεντιάζουμε κι απο εδω...

καλο απομεσήμερο!

flash είπε...

ναυτάκι,
καλησπέρα!

πάλι σε μπέρδεψα;
σε ποιο σημείο ακριβώς; :)

επίσης ήθελα να πω πως εγώ δεν παίρνω κυριολεκτικά ούτε τον εαυτό μου! πόσο μάλλον εκείνους που ΕΙΝΑΙ συγγραφείς και ποιητές :))

ακόμα δεν βρίσκω κανέναν λόγο να απολογήσαι για το πώς εκφράζεσαι ή για το γιατί γράφεις βέβαια!!
προσωπικά, διαβάζοντάς σε δεν μπερδεύομαι σχεδόν ποτέ..
και θέλω να πιστεύω πως δεν παρερμηνεύω κιόλας..

καλό απόγευμα! :)

Mak. είπε...

ειναι πολυ ομορφο, απο τα πιο ομορφα κειμενα που εχω διαβασει για αυτο το θεμα.

Ναύτης είπε...

flashάκι μου,

δεν με μπέρδεψες εσυ
απλα όλη η προσπάθεια να ερμηνεύσουμε την Αγάπη
προσωπικα δεν μπορω να πω: Αγάπη είναι, έρωτας είναι κλπ
μπορω να πω: εγω την Αγάπη έτσι τη νιώθω
έτσι με καίει
έτσι με σημαδεύει
κι έτσι τη θέλω
κι αυτα ως ένα σημείο
όταν πάω να μπω σε ανάλυση
μπερδεύομαι... :)

αυτα!

καλο βράδυ!

Ναύτης είπε...

Μακ καλησπέρα,

νά'σαι καλα!
αυτο είναι απόσπασμα από ένα μεγάλο που γράφω καιρο τώρα
μ'άρεσε όμως κι έστεκε μονάχο του γι αυτο το ανέβασα

καλο βράδυ!

Mak. είπε...

ανέβασε κι άλλα :)

zoyzoy είπε...

Και στο πεζό σου ξεδιπλώνεται το χάρισμά σου να βγάζεις έντονα συναισθήματα δυνατές εικόνες με μια σκληράδα ανακατεμένη με έρωτα.
Ο πύρινος δρόμος του έρωτα!

Φιλί θαλασσινό!

Ανώνυμος είπε...

"Οποιος τον κοίταζε ικετευτικά στα μάτια τον κέρναγε,"
πώς το εννοείς?

Το ξαναδιάβασα γιατί μου είχε αρέσει αλλά αυτή η φράση με παραξένεψε και ήθελα να στο ρωτήσω.

ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ

Ναύτης είπε...

καλησπέρα ανώνυμε,

κυριολεκτικα...
όπως φαντάζομαι θα κοιτούσε στα μάτια ένας τραυματισμένος που ζητάει παρηγορια...

κάπως έτσι

καλο σου βράδυ!

και μια δικη μου ερώτηση: όνομα δεν έχεις; ούτε καν ψευδώνυμο;

Ανώνυμος είπε...

Η ανωνυμία μου χαρίζει έναν αέρα ελευθερίας, και με βοηθάει να εκφράζομαι μην το παρεξηγείς, άλλωστε τι σημασία έχει το όνομα?
Σε διαβάζω κι όταν έχω κάτι να σου
γράψω θα στο γράφω.Με ξεχωρίζεις από
τα κεφαλαία στην ευχή του αποχαιρετισμού,αλλά κι αυτό μικρή σημασία έχει.
Εισαι πάντως δυνατό μυαλό αλλά και ευαίσθητος άνθρωπος (εύθικτος?).

ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ

Ναύτης είπε...

ΚΑΛΗΜΕΡΑ

η απάντησή σου μου λέει πως γνωριζόμαστε, αλλιως δεν θα χρειαζόσουν ανωνυμία για να εκφραστεις

ειλικρινα δεν έχει σημασία όμως
απλα περιέργεια

σ'ευχαριστω για την παρέα αλλα και για τα σχόλια

:)

εύθικτος είπες;
μόνο σε ό,τι έχει να κάνει με την αλήθεια των συναισθημάτων μου
ευαίσθητος και δυνατο μυαλο;
εντάξει, κοινα γνωρίσματα