της ψυχης

της ψυχης

Ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο....

ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο, με υποβρύχιες ανησυχίες...

Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2011

όνειρα

Βουλιάζουνε τα όνειρα, τυλιγμένα σ'άσπρο σεντόνι.
Σε καραβόπανο, φθαρμένο απ' τον ήλιο, τη βροχη κι απ' την ακατάπαυστη φλυαρία του αέρα. Κι έπειτα αναδύονται πάλι. Ξαπλώνουνε νωχελικα στα καταστρώματα και στεγνώνουν από την υγρη τους υπόσταση. Κι έτσι, απαλαγμένα από το περιττο βάρος, ανυψώνονται γεμάτα ζεστα, αέρινα τίποτε. Μέχρι να τα προλάβει πάλι η βροχη και να τα μουσκέψει με την αλαζονικη της τρυφερότητα. Κι έτσι, πλήρη ματαιοδοξίας, πέφτουν στα ξέσκεπα κρανία όσων αψηφουν τις ενδείξεις στα σύννεφα. Σαν εφαλτήριοι εφιάλτες, σπρώχνουν τους καταδικασμένους στην άκρη της σανίδας δεμένους πισθάγκωνα. Με τα σκυλόψαρα να καραδοκουν κάτω απ το κύμα, δεν είναι παληκαρια η παράδοση. Ποτε δεν είναι σίγουρο ότι τα περαστικα δελφίνια θα προλάβουν. Μα και σε κείνους, που υποψιασμένοι περπατουν κοιτάζοντας ψηλα, ρίχνονται σαν πετρογέρακα και χαστουκίζουνε τον έμμετρο εγωισμο τους. Βουλιάζουνε τα όνειρα, τυλιγμένα σε φτηνο, φθαρμένο καραβόπανο. Κι η αξία τους, λίγα γραμμάρια ψυχης. Και συνεχίζουν να αναδύονται, να εξατμίζονται, ν'ανακυκλώνονται σε μια αέναη αλληλουχία. Και το καθένα τους περιέχει μέσα του κομμάτια απ τις προηγούμενες διαδρομες. Δεν γεννάμε τα όνειρα. Εκείνα είναι που μας γεννάνε. Που μας προσδιορίζουν καθημερινα. Καμμια φορα, είναι τόσο ανάλαφρα, που ξεμυτάνε απ τα σάβανα και διαχέονται στη θάλασσα και στον αέρα. Χαϊδεύουνε κορμια και εισπνέονται από αχόρταγα ρουθούνια. Κι ω της γαλήνης απαντοχη... Παίρνουνε σάρκα και ψυχη και καρδια. Ζούνε σαν κοινοι θνητοι ανάμεσά μας κυνηγώντας την εκπλήρωσή τους. Κι οι τυχεροι, βαδίζουνε για λίγο δίπλα τους. Συχνωτίζονται κι αν αντιληφθουν την ύπαρξή τους τότε τριβελίζονται. Αγωνιουν, ιδρώνουν και ματώνουν να τα προλάβουν. Να τα κλειδώσουν. Ότι δεν παραδέχονται, πως σε κάποια στροφη του λεπτοδείκτη θα εξατμιστούν κι αυτα. Γιατι έτσι είναι η φύση των ονείρων. Και όμορφων και άσχημων. Είτε από εκπλήρωση, είτε από μοναξια, θα χαθούνε. Τα όνειρα δεν τα γεννάμε. Κείνα μας ζωοδοτούνε, μας κατακλύζουνε, μας σημαδεύουν. Δεν τα διαλέγουμε τα όνειρα. Εκείνα φυλλομετράνε τα ρολόγια ώσπου να έρθει η ώρα του καθενός μας. Κι αντάλλαγμα ζητάνε λίγα δράμια ψυχης. Δεν έχει προστασία απ τα όνειρα. Μήτε κι ανοσία. Μοναδικη μας κι άφθαρτη εξουσία πάνω τους, μοναχα ετούτη: Να διαλέξουμε σωστα με ποιους θα τα μοιραστούμε!














.

19 σχόλια:

Ναύτης είπε...

το παιδεύω λίγο απο χθες
παίρνει πολυ δουλεια ακόμη
θα την κάνω
προς το παρον το ανεβάζω έτσι
πρωτόλειο

καλο βράδυ!

Summertime Blues είπε...

τα μοιραζόμαστε ή παρεισφύουν απρόσκλητοι επισκέπτες με αναπάντεχες εξελίξεις;
καλό και το πρωτόλειο.
για να δούμε και μετά...
καλή εβδομάδα.

~reflection~ είπε...

Κοριτσάκι με τα σπίρτα η Θάλασσα..
Ανάβει τη φλόγα και παλεύει ΠΡΙΝ καεί το σπίρτο, πριν πέσει το αστέρι, πριν βουλιάξει το Φεγγάρι στα σκοτάδια,

να Απορροφήσει όσο Σύννεφο γίνεται από τη Ρευστοποιημένη Μορφή των Ευθραυστων Ονείρων ...


Υπεροχο και το Πρωτόλειο.......

Υπαρχει Πρωτόλειο Όνειρο?..

κι Ονειρο "δουλεμενο"?..

οχι, μάτια μου...
υπαρχει μονο:

ΟΝΕΙΡΟ!...


φιλια....

Άδικη Κατάρα είπε...

Αγαπημένε μου ναύτη...

Χάθηκα για καιρό, καθώς οι απανωτές υποχρεώσεις δεν μου άφηναν χρόνο να ασχοληθώ με το blog μου και με τα blog όσων θαυμάζω και εκτιμώ.

Δε θέλω να νομίζεις πως σε ξέχασα. Διαβάζω πάντα τις αναρτήσεις σου και πάντα ανατριχιάζω με τον τρόπο που ενώνεις τις λέξεις. Κάθε νόημα που φαίνεται να έχει ξαναειπωθεί, μέσα απ'τα δικά σου γραπτά φαίνεται ολοκαίνουργιο, μαγικό, ανεπανάληπτο.

Σου έχω πει πολλές φορές που θα σου άξιζε αναγνώριση πολύ πιο σπουδαία από αυτή που έχεις. Μη σταματήσεις ποτέ να γράφεις.

Καλό σου απόγευμα.

Άδικη Κατάρα.

Evanescence είπε...

Συμφωνώ με reflection, δεν δουλεύονται τα όνειρα, μόνο θρέφονται και θρέφουν, αλλά ορισμένες φορές και μας δουλεύουν:)
Επίσης δεν διαλέγουμε με ποιον θα ονειρευτούμε, όταν βρεθεί ο καταλληλος στον δρόμο μας τα όνειρα γεννιούνται δίχως καλα καλά να το συνειδητοποιήσουμε.
Κατα τα λοιπά, πολύ όμορφο!

Ναύτης είπε...

τα μοιραζόμαστε Summertime Blues,

εντελως και ανυπερθέτως!
κανεις δεν μπορει να παρεισφύσει στην ψυχη μας αν δεν το επιτρέψουμε
έστω κι ακούσια...

το μόνο τυχαίο είναι ο χρόνος
στην απολυτότητά του
είναι το μόνο που δεν μπορούμε να ελέγξουμε...

το δικαίωμα της επιλογης παραμένει αναλείωτο, κι η επιλογη είτε δικαιώνεται είτε το όνειρο γίνεται εφιάλτης.

και για να μην γενικεύουμε
μιλάω πάντα για τα όνειρα πού'χουν να κάνουν με την καρδια και την ψυχη μας

καλο βράδυ!

Ναύτης είπε...

όνειρο όχι Κάκια μου
κείμενο, ναι
αλλα πότε έκατσα εγω να χτενίσω κείμενα ή όνειρα;

καλο σου βράδυ!!!

Ναύτης είπε...

καλη μου Α.Κ.,
ποτε δεν θα καταφέρω να σε φωνάξω μ'αυτο το ψευδώνυμο...

πόσο χαίρομαι που σε βλέπω έστω και περαστικη απ το Ενυδρείο

όταν το ξεκίνησα, εσυ η καφεκουπίτσα και η meggie ήσασταν οι πρώτοι που επικοινωνήσαμε

να προσέχεις και να είσαι καλα!

σ'ευχαριστω για τις κουβέντες σου!

:)

Ναύτης είπε...

Eva,

διαλέγουμε δαγκωτα...
το λες άλλωστε κι η ίδια υποσυνείδητα "όταν βρεθει ο κατάλληλος" είναι που τον έχουμε ήδη διαλέξει...

μονάχα καμμια φορα γελιώμαστε
κι έπειτα σπαταλάμε ενέργεια και ψυχη και καρδια ν αποδείξουμε σωστη μια επιλογη που ξέρουμε εξ αρχης πως λάθος είναι...

το ρίχνουμε στη μοίρα...
τίποτε δεν είναι τυχαίο!

τα όνειρα έχουν γεννηθει πριν απο μας και θα υπάρχουν και μετα απο εμας...

καλο σου βράδυ!

υ.γ. δεν προσπαθω να πείσω κανέναν ε; αυτη είναι απλα η δικη μου πίστη :)

Unknown είπε...

λίγα γραμμάρια ψυχής!!!!!!!

τι να πω;
πόσα θαυμαστικά να προσθέσω;

(δεν ξέρω τι "χτένισμα" μπορείς να κάνεις σ'αυτό το κείμενο, εγώ όμως το θέλω "αχτένιστο")

Ναύτης είπε...

τόσα είναι κι ίσως να λέω και πολλα meggie μου.

σάμπως χτένισα ποτε κείμενο φίλη μου για να το κάνω και τώρα; :)

τρωγώμουν απλα να γράψω κι άλλα, αλλα... τελικα επικράτησε η αίσθηση του μέτρου

για καλο μάλλον :)

καλο μας βράδυ!

Ανώνυμος είπε...

Η ζωή δεν είναι μόνον"αθροίσεις σε χοντρά λογιστικά βιβλία". Όλοι χρειαζόμαστε την φτερνιά του ονείρου, του ωραίου, του ιδανικού,του ανεκπλήρωτου έτσι για να το κυνηγάμε.Ισως να είναι έτσι προγραμματισμένος και ο εγκέφαλος μας.
Τι απομένει? Να αντιμετωπίζεις την πραγματικότητα αλλά να μην δεσμεύεσαι από αυτήν. Ε,είναι δύσκολο αλλά αναγκαίο για την ζωή.

"Η ζωή μια δροσιά είναι ενα κύμα, ας το φέρει όπου θέλει το αγέρι, όπου ξέρει το αγέρι.
Τι γυρεύεις, τι θέλεις, μη κι εσύ το γνωρίζεις?
Κι έχεις πιάσει ποτέ το τι κυνηγάς?"

ΚΑΛΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ

zoyzoy είπε...

Ναύτη εγώ έτσι προτιμώ τα κείμενά σου αχτένιστα και αγνά όπως βγαίνουν αχνιστά απ'το μυαλό καταγράφοντας όλες τις μύχιες σκέψεις σου.
Άλλωστε από τέτοιες δεν ξεκινούν τα όνειρα?

Τα θαλασσινά μου φιλιά για καλό βράδυ!

Ναύτης είπε...

καλησπέρα Ανώνυμε με τα κεφαλαία γράμματα,

δεν μπορω παρα να συμφωνήσω απόλυτα μαζι σου
τα όνειρα είναι, εκτος όλων των άλλων, και η κινητήρια δύναμη αυτου του κόσμου
είτε για καλο είτε όχι

όσο για το τελευταίο στιχάκι
εγω αξιώθηκα να έχω πιάσει κάτι απ όσα κυνηγω

και είναι απ τα σημαντικότερα!

σ'ευχαριστω για την παρέα

καλο σου βράδυ απ το Βόσπορο

Ναύτης είπε...

zoyzoy θαλασσινη,

τα φιλια μου και σε σένα
δεν θυμάμαι να έχω γράψει κάτι κι αλλιως...

:)

ka-pa είπε...

Υπεροχο

Ναύτης είπε...

νά'σαι καλα ka-pa!

:)

Levina είπε...

Ακόμα ένα πολύτιμο κείμενο, μια και μιλάει για τον αγαπημένο μου προορισμό ...τα όνειρα... οφείλω να το εγκωμιάσω.
Είναι σα να προσυπογράφω την κάθε λέξη του.
Πολύ θα ήθελα να το διαβάσω τελειωμένο, αφού πρόχειρα όπως γράφεις ανεβασμένο είναι αυτό.

Ναύτης είπε...

καλωσήρθες Levina,

θα τελειώσει κι αυτο στη σειρα του
καλο σου βράδυ!