Βόσπορος

χαρα μου καλορίζικη
κι ανάσα πελαγίσια
πέφτω απ' τα βράχια να σωθω
και πιάνομαι σε ξέφτι
εκεί που λέω θα πνιγω
το κύμα με λυπάται
στην αγγαλια σου να χαθω
καλύτερο μου πέφτει

μαργαριτάρι μου ακριβο
μεσ' την καρδια του βράχου
γυρνάει ο κόσμος με ορμή
κι εγω χορο δεν ξέρω
μπερδεύονται τα πόδια μου
σε χρυσαφένιες μπούκλες
μιας Συβαρίτισσας κορμι
λατρεύω κι υποφέρω

παλεύει ο Ήλιος να λυθει
θάλασσα να φιλήσει
μα εσυ, γυμνη στην κουπαστη
βγάλε φωνη και θ'ακουστει
κι ο άρχοντας Ηλιάτορας
μ'ένα μονάχα του φιλι
τα μάγια θα τα λύσει

καημε μου ωκεάνιε
και αίμα μου στη φλέβα
κλέβει ο χρόνος μια στιγμη
και τρεις μας επιστρέφει
στο χάσιμο του ορίζοντα
στο λέω να το θυμάσαι
δεν θέλει η αγάπη αφορμη
τη μοίρα μας να τρέφει

μάτια μου αφροστόλιστα
κι αγρίμι του βυθου μου
τάζω στου ανέμου τα πανια
Βυζαντινο χρυσάφι
του Βόσπορου ρακόμελο
κλάμα του Αργοναύτη
γεννήθηκα εικοσιεννια
τότε που η Πόλη εχάθη

θεριεύει ο Ήλιος να λυθει
θάλασσα να ανταμώσει
μα εσυ, γυμνη στην κουπαστη
τραγούδησε και θ'ακουστει
κι ο άρχοντας Ηλιάτορας
μ'ένα μονάχα του φιλι
καράβι θ'αρματώσει...

το ξεκίνησα όταν αντίκρησα το Βόσπορο

την περασμένη Πέμπτη, η φωτογραφία απο κει

τέλειωσε πριν λίγο, αφιερωμένο...

.