Figitive bestia amoris

σαν φάλτσος ήχος ποτισμένος με γιατι
μουλιάζει σ' άφθαρτη αιτία το σκοτάδι
κι αφου γυρνάει στο λιμάνι κάθε βράδυ
μοιάζει σαν ύπνος ξέμπαρκος στεγνος από φιλι

κρύβει μι' αλήθεια ιδανικη αυτη του η αυταπάτη
στρίβει μεσάνυχτα αργα στη Δραπετσώνα
τσιμέντο, λάσπη και στις σόλες του στρειδώνα
με δυο λογιω περίεργα αυτια και μ' ένα μάτι

κλείνει το μάτι μοναχα κι ακούει τη μουσικη
μ'ένα μαχαίρι στην κοιλια κι ένα τσιγάρο
αιμορραγει καπνό σαν κάλπικο φουγάρο
κι αν τον δικάζει η θάλλασα τον φτύνει η φυλακη

κοντολογης θεριο, που του σκοτώσανε την πίστη
σκιάχτρο ξεβράκωτο με τ' άχυρα βρεγμένα
αγρύπνια και απώλεια στα αυτια του κρεμασμένα
ανθρώπου συνοθύλευμα που θέλει η νύχτα μύστη

μα στο χαμόγελό του το τρελλο, το μεθυσμένο
σα μιας ατέλειωτης φυγης το τελικο σημάδι
σκάει απ τα μαύρα χείλια του ένα αρχαίο χάδι
και τρέχει απ την παλια πληγη, λάδι καθαγιασμένο