immortality

σαν πυρωμένο σίδερο

στη μέση χάλκινου χειμώνα

πού 'χει χαράξει

στο μπράτσο ανάστροφα μια φωτια

κι ένα τατου στο μέτωπο

το σκοτισμένο από τα σύννεφα

καπνος από τσιγάρα

και θυμίαμα

από ακριβο οινόπνευμα

κι έτσι,

σαν σκηνικο μιας ανιστόριτης belle epoque

μυστικης και απαστράπτουσας,

αγκαλιαστα,

σ'ένα χορο τελετουργικο,

μπαίνει σαν το καρφι

από πλάτη σε πλάτη

λειώνοντας σωθικα

κι αντιρρήσεις

κι εκει,

σε κείνο το φιλι της φωτιας,

η ορμητικη γεύση της Αθανασίας