της ψυχης

της ψυχης

Ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο....

ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο, με υποβρύχιες ανησυχίες...

Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2012

immortality

σαν πυρωμένο σίδερο
στη μέση χάλκινου χειμώνα
πού 'χει χαράξει
στο μπράτσο ανάστροφα μια φωτια
κι ένα τατου στο μέτωπο
το σκοτισμένο από τα σύννεφα
καπνος από τσιγάρα
και θυμίαμα
από ακριβο οινόπνευμα
κι έτσι,
σαν σκηνικο μιας ανιστόριτης belle epoque
μυστικης και απαστράπτουσας,
αγκαλιαστα,
σ'ένα χορο τελετουργικο,
μπαίνει σαν το καρφι
από πλάτη σε πλάτη
λειώνοντας σωθικα
κι αντιρρήσεις
κι εκει,
σε κείνο το φιλι της φωτιας,
η ορμητικη γεύση της Αθανασίας




10 σχόλια:

Levina είπε...

Nα νοιώθεις τον θάνατο
ταυτόχρονα να γίνεσαι
Αθάνατος...
Πάντα σε αυτό τον
τελετουργικό χορό σου
εύχομαι να είσαι :))

Ναύτης είπε...

καλημέρα Levina,
σ'ευχαριστω για την ευχη
μακάρι όλοι να είναι
όσο για μένα,
κι εγω το εύχομαι...

nina είπε...

Καλημέρα!!!

:)))
Είσαι σίγουρος ότι θέλεις να γίνω η προσωπική σου διορθώτρια;;;
:))
Δεν θέλω και πολύ να πάρω θάρρος και είχα πει να το κόψω το ελάττωμα:)

Τσάκωσε γι' αρχή έναν αναγραμματισμό : ακριβό!
και δες και πως λιώνεις ή λειώνεις αλλά ποτέ δεν λυώνεις
Μεγάλη ιστορία αλλά όχι ανιστόρητη :)

Παίζω και λίγο με τις λέξεις!

Φιλίιι!
:)

Ναύτης είπε...

nina,

βοήθα γιατι από ορθογραφία δεν τό χω και πάλι θάλασσα τά 'κανα... :)
πω πω...
αυτα παθαίνω που τα αναρτω εκ του πιεστηρίου...

το ανιστόρητη είναι εξ επι τούτου... ;)

όπως και το ανωτέρω...
μην το διορθώσεις!

καλο απόγευμα!

flash είπε...

..που υπάρχει και δεν υπάρχει
ανασταίνοντας και καταλύοντας
κάθε ουσία..

Ναύτης είπε...

flashάκι μου,

καταλύοντας τον ίδιο μας τον εαυτο, μπορούμε να δούμε αλήθειες
να ανακαλύψουμε την ουσία
την απαραίτητη
και τα συστατικα
που μας κρατάνε ολόκληρους...

καλημέρα!

Evanescence είπε...

Τούτη η εποχή που ξορκίζει τα σύνορα
Με αγάπης λόγια μιλάς
Μ’ αίσθηση χρόνων
Απορρέουσα θλίψη τόπων
Εποχών συνειρμοί στο κορμί σου
Μετεωρισμών ευχές
Λες
Κι ένα σημείο σημαδεύει
Η λόγχη
Το αιώνιο κάλλος
Την αρπαγή και αρμονία μιας συνύπαρξης



Είπα να σχολιάσω λίγο διαφορετικά. Διαφορετικό αυτό το ποίημα σου. Μ' αρέσει αυτός ο τρόπος.
Καλημέρα!

Ναύτης είπε...

Eva....

σ' ευχαριστω!!!

καλο ξημέρωμα!

Ἅ λ ς είπε...

Ειναι που τελικά ενώνονται τα όρια και βγαινεις νικητης!

Ναύτης είπε...

Αλς,

τα όρια ενώνονται όταν ξεπερνάμε τους εαυτους μας κι ολοκληρωνόμαστε βιώνοντας την αλήθεια μας

καλο σου βράδυ!