μεθυσμένες ιστορίες

με μια παρέα ξέμπαρκη βρεθήκαμε μαζι
σ' ένα τραπέζι με κρασι και με φτηνα τσιγάρα
βραδάκι του καλοκαιριου σ' υπόγειο μαγαζι
έβγαζ' η θάλασσα φωτιες και το πιοτο λαχτάρα

σαν χρυσοστόλιστο φαρι γυάλιζες στο φεγγάρι
κι εγω στο μισοσκόταδο σαν φλόγα από κερι
παράταιρο κι ανείπωτο μας είπανε ζευγάρι
μα να ρημαξει ένα βουνο μια σπίθα το μπορει

κι έτσι όπως καταπιάστηκα αιτίες να εξηγω
τα ίσως και τα μήπως τους πάλι να ξεβρακώνω
πέφτει το καθρεφτάκι σου και σκύβω για να δω
και τον σπασμένο μου εαυτο στο χώμα ανταμώνω

πως έγινε αγάπη μου και φτάσαμε  ως εδω
με τό 'να πόδι στο γιατι και τ' άλλο στο δεν πρέπει
κάψαμε ως και τ' άχραντα χωρις καμμια αιδω
τώρα αλλου κοιτά η ματια κι άλλα η ψυχη μας βλέπει

φοβού τη φλόγα του κεριου στου βράχου την ορφάνια
καμίνι ανάβει στην καρδια να μην μπορω να δω
ζώστηκα και το δίκοπο, ρεγάλο απ την Κατάνια
δεν το νογάω αναίμακτα, στο κύμμα να πνιγω!

πάνω που αρματώθηκα, ξημέρωσε, να φύγεις
δεν μας χωράει το πρωι, μ' αύριο πάλι νύχτα
τον ήλιο στο κατόπι σου μέσ' τα μαλλια τυλίγεις
κι όσα σου εξιστόρησα, στη θάλασσά μου ρίχτα...