δεν ακους;

σώπασε η νύχτα ν' ακουστει

ψηλα, στο μετερίζι της,

μια μπόρα αλυχτάει

θάλασσα που με σήκωσε

σ' ωκεανο με πάει

σωπαίνει κι ο μεσημβρινος

και στο στερνο αφορισμο

κρατάει ο αχος το ίσο

ποια μουσικη σε λαχταρά;

και ποια λαχτάρα θα σε φέρνει πάντα πίσω;

σκια, σιωπη κι απόσταση

στο άκουσμα του κεραυνου

μι' ανάγκη ανασαίνει

στήθος π' αέρα θήλασε

και θύελλα κραδαίνει

ησύχασε κι η Άνασσα

η δίψα με περιγελα

κι ο ύπνος με προδίνει,

ποια νυχτωδία σε κυβερνα;

σε ποιο μοιραίο κυβερνήτη σε αφήνει;

ησύχασε
και θ' ακουστει της σιωπης
ο γρίφος ο κρυμμένος

κι έτσι γυρτο στην κουπαστη

θα μ' ανταμώσει ο πρόσφυγας ο άγγελος

ο απ' αγάπη κολασμένος